De overwinteraar

Daar stond hij dan, bij de kassa van de supermarkt, een lange man met een halflange regenjas van dat onbestemde groen. Hij leek wel een grote tuinkabouter. Duidelijk een pensionado. Hij had inkopen voor het oudejaar gedaan. In z’n eentje, vrouwtje was nergens te bekennen. Net in de zeventig, schat ik.

Door gastcolumnist Fred van Os

Het gebruinde gezicht, getooid met grijze baard, verried dat hij een overwinteraar was, die Portugal gekozen had voor de zon. Maar die zie je in december niet zo vaak. De halflange broek, net over de knie, wees op een optimistische kijk op het heersende klimaat, dat helaas voor hem enkel plenzende regenbuien in petto had. Grappig.

Zonsondergang in Olhão. Foto Fred van Os

Bij nadere beschouwing zou je de man als excentriek kunnen omschrijven, maar er was iets raars aan hem. Op zijn hoofd droeg hij een wollen muts, overdreven bij 17 graden, vond ik. Aan zijn voeten ontwaarde ik badslippers, ook overdreven. Vreemd. Snel trok ik mijn conclusie: het moest wel een Engelsman zijn, die zijn nu eenmaal knettergek. Omdat ik een glimlach niet kon onderdrukken, keek ik maar wat wazig langs hem heen. Je gaat toch iemand niet staan uitlachen? Dat doe je gewoon niet. Wel probeerde ik mijn metgezellin op de vreemde outfit te wijzen, maar die vond het wel wat artistieks hebben. Nou moet het toch niet gekker worden. Artistiek? Compleet mesjokke zou je bedoelen. Kabouter Plop was er niets bij.

De man draaide zich om en maakte een opmerking over de kwaliteit van de supermarkt. Ligt voor de hand, dat doe je wel meer in een supermarkt, ook al zit je in de Algarve. Juist wilde ik in het Engels iets terugbrommen, toen het tot me doordrong dat de man Nederlands sprak. Het was – godbetert – een Nederlander. Hoe was dit mogelijk?

Op weg naar huis moest ik steeds aan deze merkwaardige verschijning denken. Het kon niet anders dan dat het een gepensioneerde leraar Duits was, die uit Groningen kwam en 30 jaar lang les had gegeven op een middelbare school in Groningen. Ja, dat was het. Je ziet ’t voor je: jaar op jaar leerlingen van Havo 2 uitleggen wat de Dativ is, telkens weer eindeloos het rijtje opdreunen: mit, nach, nebst, samt, bei, seit, von, zu, zuwider, entgegen, auβer, aus, gemäβ, gegenüber. En natuurlijk: ze leerden het nooit. En denk je dat hij daar dan last van zou hebben? Natuurlijk niet, ijzerenheinig doorgaan. En natuurlijk was het een natuurliefhebber, die altijd ging wadlopen naar Schiermonnikoog en stiekem daar nog even op het naaktstrand ging liggen. Ja, zo eentje was ‘t.

Of zou het een Fries zijn geweest? Kan best, dat zijn van die eigenheimers. Die wollen muts wees erop dat hij een schaatser was. Met van die doorkluun-noren. Ik zag het helemaal voor me. Als morgen bekend zou worden dat de Elfstedentocht gereden zou worden, zou hij onmiddellijk op het vliegtuig naar Nederland stappen. Op z’n badslippers zou hij op het ijs stappen en ze pas uitdoen om met blote voeten in zijn schaatsschoenen te stappen. In één keer zou hij naar Bartlehiem rijden en dan doorgaan. Al was ‘t 30 graden onder nul en hingen de ijspegels aan z’n baard: hij ging door. Ja zo’n type was ‘t.

Kijk, je kunt wel overwinteren in Portugal, maar je blijft Nederlander en voor Groningers of Friezen geldt dit nog eens extra. De Portugezen zijn allang gewend aan die gekke buitenlanders. Daar halen ze hun schouders over op. Van wadlopen hebben ze nog nooit gehoord. En van schaatsen, laat staan de Elfstedentocht? Wat is dat?

Eigenlijk had ik hem willen toeschreeuwen: ‘Man, doe normaal. Ga desnoods zingen bij een mannenkoor of zo. Maar doe die gekke badslippers uit en zet die idiote wollen muts af.’