Louis

De frons in Louis’ voorhoofd nam de afmetingen aan van een ravijn. Met een peilloze diepte. Hoe gaat dat eigenlijk in Portugal? Informeerde Charles Groenhuijsen bij de voormalige voetbaltrainer. Aan tafel in het programma Op1. Toen ‘t ging over de anderhalvemeterafstandregel.

Tegendraads

Teveel Nederlanders lijken lak te hebben. Aan de geldende sociale beperkingen, moe ervan of gewoon uit nonchalance. Enfin, voer voor gedragswetenschappers. Simpel, antwoordde Louis, de Portugees volgt trouw alle overheidsrichtlijnen op. Zonder mankeren of mopperen. Ondertussen keek hij streng in de camera. Alsof hij ‘live’ in contact stond met Mark Rutte.

Tegenover de voetbalcoach zat arts-viroloog Anne Wensing (UMC Utrecht). Vol ontzetting staarde zij naar de voorgeschotelde reportage. Gelardeerd met verontrustende filmbeelden. Opgenomen in Nederlandse winkelcentra en parken. Afgeladen met een ‘shoppende’ en vrolijk recreërende mensenmassa. Natuurlijk (te) dicht op elkaar. Lekker eigenwijs.

Ik moest even een boodschapje doen, hernam Louis zijn betoog. Hooguit twee auto’s reden mij tegemoet. Ook een paar fietsers en wandelaars kwam ik tegen. Onverstoorbaar sloot hij zijn reactie af. Met een relativerend bedoelde opmerking. ‘Nu woon ik niet in een drukke buurt.’ Met een tevreden oogopslag blikte hij terug naar de interviewer.

Impuls

Mooi wonen in Quinta do Lago. Wat zeg ik sjiek de friemel. Vast voetbalhumor… niet in een drukke buurt. Wat een dijk van een eufemisme. Het vraaggesprek met Van Gaal bracht mij terug naar vroeger. Ja, ja, ik besef ‘t maar al te goed. Lui die over vroeger beginnen… Toevallig nog niet zo lang geleden. Daarvoor wel, bleek gauw. Onderweg toen mijn langetermijngeheugen herinneringen begon op te roepen. Terug in de tijd.

In een opwelling sla ik af op de N125. Het bordje gehoorzamend dat naar Almancil verwijst. In het dorpscentrum rijd ik over de ‘nieuwe’ rotonde. Nieuw voor mij liever gezegd. Uit mijn bovenkamer diep ik de ellenlange file op. Die je nu eenmaal moest trotseren. Om in slakkengang linksaf te kunnen slaan. Bij de stoplichten die meestentijds vuurrood kleurden. Jaren terug met een of meer kleinzoons op de achterbank. Zuchtend en puffend in de wachtrij. Op het heetst van de dag.

Is het al zo lang geleden? De jongste spruit liep vast nog in de luiers, toentertijd. In gedachten verzonken stuur ik verder. Alsof ik word geleid door een automatische piloot. Uitkijken bij de kruising in een reflex. Oppassen voor onverwacht tegemoetkomend verkeer. Tegenwoordig beveiligd met een voorsorteerstrook en het woord ‘STOP’. Almancil, is overduidelijk opgestoten in de vaart der volkeren. Verder zoevend de toegangsweg af. Die je naar dit aardse paradijs brengt.

Geestdrift

Landerigheid overheerst in het prestigieuze ‘Quinta Shopping’. Op een enkele haastige passant na. Parkeren is blijkbaar gratis tegenwoordig. Want de betaalautomaten zijn afgedekt. Lusteloos winkelpersoneel hangt in de deuropeningen. De omgeving afspeurend naar potentiële klanten. Winkelen om de verveling te verdrijven. Tenzij je de bereidheid mist. Om honderden euro’s te spenderen aan luxe artikelen.

Een golf van enthousiasme overspoelt de kamer. Als ik ze vertel over mijn uitstapje naar Quinta do Lago.
Honderduit verhalen zij over hun vroegwijze ervaringen. Van bommetjes in het zwembad. Met oma Marion verstoppertje spelen in de grote tuin. Boterhammen die ze verslonden, besmeerd met pesto. Blije jeugdherinneringen gegrift in het geheugen. Gekoesterd door de kinderziel. Onuitwisbaar, zelfs nu nog in hun jaren van adolescentie. Zoals verwacht volgt ook de onvermijdelijk vraag. Ben je nog langs het huis gereden, opa?

Louis gaat onverstoorbaar verder met zijn uitleg. Portugal doorstaat de crisis stukken beter. In plaats van buurland Spanje. Het land was zich al snel bewust van de ernst van de situatie. Ook de volksaard helpt een handje mee. De mensen zijn nu eenmaal erg volgzaam. De bankjes in het park staan leeg. Geen senioren meer te zien. Terwijl die gewend zijn er de dag door te nemen. Nauwelijks mensen of auto’s op straat. Discipline!

Buurten

Natuurlijk vergat ik het niet, antwoord ik. Driekwart over de laatste rotonde, linksaf de doodlopende straat in. Omkeren en tig rotondes voorbij. Over de aanrijroute weer terug naar Almancil. Aan het huis lijkt niets veranderd. Het gras is nog even groen. Net als toen rustig gelegen, achter hole 6 van de San Lourenzo Golf Club. Vlakbij het Quinta do Lago-meer.

Overigens, niet ver uit de buurt. Waar de gepensioneerde bondscoach een luxueus appartement bewoont. Met uitzicht over de waterplas. Drie miljoen euro betaalde hij ervoor, volgens de roddelpers. ‘t Kost een paar centen, maar daarvoor heb je dan ook wat.

Wonen in een stijlvol complex met een eigen clubhuis en voorzien van alle mogelijke en denkbare luxe. Laat hem maar lekker schuiven. In dat rustige ‘buurtje’, dacht ik. Met zijn schaapjes op het droge. Het is hem van harte gegund, die Louis.