De tijd gaat snel. Zonder het te beseffen is er een dik jaar voorbij en wordt het me duidelijk dat de herfst (of is het de winter?) weer is begonnen. Kocht ik enkele maanden geleden nog een ijsje op de hoek van de straat, kan ik nu, bij diezelfde mens, terecht voor een zakje gepofte kastanjes. Ander seizoen, ander kraam en het leven gaat z’n gangetje.
Door gastschrijver Eline
Met warme kastanjes alleen geraakt een mens er natuurlijk niet. Met mijn fleecedekentje om de schouders, twee paar sokken en een lekkere kom soep probeer ik mij wat warmpjes te houden. Neen, centrale verwarming kennen ze hier niet en als hier in het appartement 2 mensen een elektrisch kacheltje aansteken, zitten we voor de rest van de avond gegarandeerd zonder stroom.
En dan gaan er enkele dagen voorbij. Deze ochtend stond ik om 8 uur op; ik opende het raam en ik zag dat het goed was. Ontbijtje op Rossio, wat winkeltjes gedaan en hup, die jas moest uit! Het is vandaag 11 december, de hemel is helderblauw, het zonnetje schijnt zoveel het maar kan en de thermometer op straat wijst 22 graden aan. Verrukkelijk. Daarom, beste mensen, doe ik het allemaal. Daarom woon ik in Lisboa. Die plotse weersverandering, die leuke verrassing deze ochtend, die maakt van mij een gelukkig mens. De straat op, want er is hier altijd wel iets te doen of te vieren.
Is het nu bij de komst van de paus, bij de landstitel van Benfica, het vertrek van de nationale ploeg richting WK, of een bezoek van Obama, ze willen het groots. En daar hou ik van. En wanneer je daar om een of andere reden echt geen zin in hebt, kruip je lekker in je bedje. Met een ijsje, of met kastanjes. Maakt niet uit.
Geef een reactie