IK BLIJF (5): Willem Visser en Mariska Roos, nabij Seia

Wij zijn…

Wij zijn Willem Visser (66 jaar) en Mariska Roos (63 jaar). We wonen sinds april 2023 permanent in Portugal, nabij Seia en de Serra de Estrela. We zijn beiden sinds 2022 met vroegpensioen en hebben alles in Nederland verkocht om een nieuw leven in Portugal te beginnen.

Waarom Portugal?

We emigreerden omdat we ons niet meer zo thuis voelden in Nederland. Enerzijds de drukte, met te veel mensen bij elkaar wonen, anderzijds het politieke klimaat en de verharding van de maatschappij. We kozen Portugal omdat we hier al vele jaren kwamen en ons thuis voelden bij de mensen. Spanje was zeker ook een optie maar viel af omdat we de aard van de Portugezen meer bij ons vonden passen dan de explosieve natuur van de Spanjaarden.

Bovendien vonden we Portugal een prachtig land en met name de Beira Alta, het gebied waar we nu wonen. We hebben heel Portugal verkend maar werden echt verliefd op de Serra da Estrela.

Wat doe je zo al in Portugal?

Omdat we met vroegpensioen zijn hoeven we niet meer voor een salaris te werken dus dat is heel relaxed. Maar we doen meer dan ooit hier! We hebben het huis helemaal aangepast aan onze smaak en zijn nu aan de tuin begonnen. Die was mooi aangelegd maar totaal niet wat we wilden. We zijn nu vooral schaduw aan het creëren met het planten van bomen. We merkten al snel dat schaduw in je tuin hier essentieel is in de warme zomermaanden. We leggen een soort ‘tiny forest’ aan waardoor we ook veel minder water hoeven te geven omdat er een klein ecosysteem ontstaat. Willem heeft moestuinbakken gemaakt op basis van het wickingsysteem uit Australië. Ook zo’n oplossing voor te veel watergebruik.

Verder hebben we inmiddels een uitgebreide kennissenkring hier wat leidt tot veel gezellige borrels, feestjes en etentjes. We zijn nog steeds bezig om onze omgeving te leren kennen en we huldigen de gewoonte om op elke uitnodiging volmondig ‘ja’ te zeggen waardoor we al veel bijzondere dingen hebben meegemaakt en een hoop mensen hebben leren kennen.

Wat is het grootste probleem waar je tegenaan liep of nog steeds loopt?

We moesten erg wennen aan de manier van communiceren van veel Portugezen. Vooral in relatie tot verbouwingen en afspraken. We kregen netjes een offerte waar we dan ja tegen zeiden om vervolgens niets meer te horen van het bedrijf. Later begrepen we dat ze de klus gewoon niet aankonden maar dat niet zeggen. We hebben veel geluk gehad met de meeste mensen die we hebben ingehuurd, begrepen we van kennissen om ons heen. We hebben een geweldig timmerbedrijf gevonden dat zich perfect aan de afspraken houdt en geweldig werk aflevert en we hebben een vaste tuinman/klusjesman die keihard werkt, goed Engels spreekt en altijd op tijd is. Dat is vaak wel anders.

De taal is ook een dingetje. We hebben wekelijks conversatieles bij een vriendelijke Portugees die ook goed Engels spreekt. Dat helpt wel maar even een volzin eruit gooien in een gesprek, dat zit er nog niet in. Mariska kan de Portugezen aardig verstaan maar Willem heeft daar wat meer moeite mee. Spreken is voor ons beiden echt lastig. Gelukkig zijn de Portugezen erg geduldig en bereid langzaam te spreken en vaak te herhalen. Bovendien hebben veel Portugezen tijd doorgebracht als werknemer in het buitenland waardoor we meestal wel met Frans, Duits of Engels terecht kunnen. Het streven van ons is om toch wel een eenvoudige conversatie te kunnen voeren met de buren of in een winkel.

Dan is er natuurlijk de kwestie bureaucratie. Nederland is daar ook best goed in maar Portugal spant toch wel de kroon. Het meest bizarre dat we hebben meegemaakt is dat bij de Segurança Social, waar we een NISS (Número de Identificação de Segurança Social) aanvroegen, ons paspoort niet werd geaccepteerd als identiteitsbewijs. Dat moest een identiteitskaart zijn maar die hebben we niet. Een paspoort is natuurlijk overal geaccepteerd als identiteitsbewijs maar deze instantie weigerde gewoon. Omdat we de NISS nodig hadden hebben we uiteindelijk een advocaat ingehuurd om acceptatie van het paspoort als ID af te dwingen. Deze Portugees schaamde zich voor deze praktijken maar moest er toch een officiële brief tegenaan gooien om uiteindelijk van de directeur van de Segurança Social onze NISS te krijgen. En geen excuses, dat ging net te ver.

Het geduld van de Portugezen is legendarisch, tot ze in de auto stappen… Inhalen is een must, bumperkleven een gewoonte en hard rijden heel normaal. Maak je echter een foutje dan wordt er niet getoeterd, je krijgt geen middelvinger of een scheldkanonnade. Sta je uit te laden op een smalle weg? De Portugees wacht geduldig tot je klaar bent of biedt aan je te helpen om na gedane zaken fullspeed weg te spuiten.

Waarom blijf je?

We krijgen hier een oefening in nederigheid. We leren geduldig te zijn, wachten hoort er hier nu eenmaal bij en we hebben tijd genoeg dus waarom niet. Je kletst eens wat, je leest nog eens een paar pagina’s, je overdenkt je zonden. Geen mindfullnescursus meer nodig hoor!

Alle problemen of obstakels die je hier tegenkomt worden altijd weer opgelost en dat geeft zo’n heerlijk gevoel. Beter zelfs dan wanneer alles gladjes verloopt.

We zijn hier eigenlijk een soort nietsnutten die de taal niet spreken en voor niemand iets betekenen. Dat brengt een prettig soort nederigheid met zich mee. Wij zijn te gast in dit land en moeten ons best doen om ons aan te passen. In Nederland hadden wij de antwoorden op vragen, hier hebben we vooral vragen en zijn we afhankelijk van anderen voor de antwoorden. Portugezen helpen je heel graag, zijn beleefd en zeer vriendelijk en we voelen ons heel erg welkom. Zonder houvast van een functie of een familieband worden we gewoon geaccepteerd om wie we zijn. Dat is een zeer prettige bijkomstigheid van ons emigratieavontuur!

Wat wil je nog kwijt?

Wij waren heel erg goed voorbereid voor we gingen emigreren en we hadden daardoor redelijk snel al onze zaakjes op orde hier. Om ons heen zien we mensen die dat heel anders doen en daar redelijk wat stress van hebben. We hebben onze emigratie aangepakt als een project, bijna als werk. Dat heeft heel goed geholpen bij een soepele start hier en zelfs wij kwamen nog onverwachte dingen tegen. We zouden iedereen die deze stap wil zetten dus aanraden om je heel goed voor te bereiden!