Overwinteren in Kaapverdië, een voormalige kolonie van Portugal

Gedurende drie maanden heb ik met mijn man in Kaapverdië gereisd. De aanleiding om te gaan reizen was de verkoop van het door ons gehuurde huis, waarop we besloten niet meteen een andere woonplek te zoeken, maar eerst een jaartje te gaan zwerven. 

Waarom Kaapverdië? Als Portugalliefhebbers zijn we geïnteresseerd in alles wat Portugees is, dus ook de voormalige koloniën. Dat er Portugees wordt gesproken is alleen maar makkelijk. En dat het eilanden zijn (van Macaronesië, waartoe ook Madeira en de Azoren behoren) maakt ze extra aantrekkelijk. Want wie wil er niet een tijdje op een eiland wonen?

Door gastcolumnist MarieOdiel van Rhijn

We hebben in Kaapverdië zeven van de negen bewoonde eilanden bezocht: Santo Antão, São Vicente, São Nicolau, Sal, Maio, Santiago en Fogo.

De prachtige inwoners van Kaapverdië (ze noemen zichzelf Crioulos) met hun donkere huid en kaarsrechte houding, met hun geweldige haarcreaties en hun kleurrijke kleding waren een genot voor het oog.

Ik voelde me geïnspireerd om ze te tekenen, met de app Tayasui Sketches op mijn mobiele telefoon. Over het algemeen maakte ik de tekening ter plekke, volgens de spelregels van Urban Sketching; soms deed ik de detailafwerking later. In de tekeningen probeerde ik de mensen af te beelden in hun gewone bezigheden. Het dagelijks leven gebeurt meestal buiten: chatten, de was doen, gesprekken, koken, ontspannen, etc. En natuurlijk transport, vissen en sporten. 

Vermaak

Veel wijken hebben een openbaar voetbal- en basketbalveld. Beide worden intens gebruikt om serieus te trainen of wedstrijdjes te spelen.

Vervoer

Openbaar vervoer gebeurt meestal met minibusjes, aluguer genoemd. De originele stoelen zijn vervangen door kleine bankjes, zodat het mogelijk is om 14 passagiers (plus kleine kinderen) mee te nemen, soms zelfs meer. De alugueres staan op een centrale plaats in een nette rij opgesteld, met de bestemming op de buitenkant. Ze vertrekken pas als ze vol zijn. Dit kan 10 minuten tot bijna een uur duren. Wanneer de aluguer in de buurt van de bestemming van een passagier komt, verzoekt deze om te stoppen. “Para, por favor!”. Voor ouderen of gehandicapten en voor zwaar beladen personen maakt de chauffeur een omweg en brengt hen precies waar ze wezen moeten. Bovenop het busje is een rek voor grote spullen, zoals enorme bakken met verse vis, containers met water, jerrycans, kratten met groenten of fruit, of een koffer van een toerist.

Visserij

Visserij neemt op de Kaapverdische eilanden een centrale plaats in. Vroeg in de ochtend worden de houten bootjes met mankracht het water in geduwd; er komt geen touw of rondhout of tractor aan te pas. Bij terugkomst rond het middaguur helpt een groep mannen om de boot terug het strand op te trekken.

Alle soorten grote en kleine vis worden gevangen: tonijn, mahi-mahi, garoupa, blauwe marlijn, zaagvis, esmoregal, cherne, dourada en tong. De grote vissen met een lijn, de kleinere vissen met netten – dit laatste soms rechtstreeks vanaf de kust. Vers van de boot wordt de vis door vrouwen (op hun hoofd) naar de markt gebracht, of naar een restaurant, of meegenomen naar hun eigen verkoopplek aan de kant van de weg. Soms wordt de vis in een kruiwagen vervoerd om op straat te worden verkocht. Net als groenten en fruit. Al met al was Kaapverdië een zeer aangename verrassing, ook vanwege de heerlijke temperatuur van ongeveer 25 graden in de winter.

Nu zitten we, na Madeira en Porto Santo, op de Azoren en in het najaar hopen we weer een prachtig woonhuis te vinden in de Algarve.

MarieOdiel van Rhijn, woont sinds 2005 met haar man in de Algarve en is sinds 2018 lid van Urban Sketchers Portugal.