Tijdens mijn vele bezoeken aan Portugal heb ik de Portugese keuken langzaam leren waarderen. Voor mij was het in het begin even wennen, het is geen Italië waar ik zo’n beetje alles lekker vind, maar na verloop van tijd begon ik de lekkere dingen te ontdekken.
Behalve de eigeelkleurige gebakjes, de lokale wijnen, de koffie en de olijven, is het vooral de vis die favoriet is bij mij. Met speciale voorkeur voor ‘peixe espada’ en ‘dourada’.
Dus toen ik na lange tijd weer eens in Portugal was, wilde ik uiteraard wel weer eens mijn favoriete gerechten hebben. Nu was het een reis met half pension, dus tijdens het diner viel er niks te kiezen: alle pijlen gericht op de lunch dus!
Peixe Espada
De eerste dag was het al raak: met een deel van de groep streken we neer op een terrasje midden in het centrum van Lissabon, een beetje uit de drukte. Eerst leek het tegen te vallen, de Engelstalige kaart met kleurenfoto’s van opgemaakte borden sprak mij niet bepaald aan. Niet authentiek genoeg… De Portugeestalige kaart zonder foto’s bracht uitkomst en daar stond mijn favoriete ‘peixe espada’ op. Die was al vast binnen.
O Garfo
Later die week werd het nog beter: in Évora sloeg ik op goed geluk samen met twee reisgenoten een zijstraatje in, weg van de zonnige toeristische terrassen op het plein. Al gauw vond ik een handgeschreven bord met een pijl richting een restaurant genaamd ‘O Garfo’ (de vork). Dat was vast goed! Twee andere groepsgenoten dachten dat ook en renden op een holletje achter ons aan. Ze hebben er geen spijt van gekregen, we hebben heerlijk gegeten in een echte, authentiek Portugese entourage (en niet de eerste de beste, zo blijkt:
Kip
Maar, dat het ook té authentiek kan bleek later, tijdens de lunch in Mértola. Helaas waren er geen visgerechten die mij aanspraken en ging de voorkeur vanwege de beperkte tijd uit naar een keuze uit het dagmenu. Hoewel ik niet zo van kip houd, leek mij dat voor deze keer wel een goede optie. Helaas viel dat tegen. Tussen een bergje rijst met jus en flinterdunne kippenbotjes lagen twee flinke kippenpoten. En dan bedoel ik niet de gebraden kippenpoten die wij kennen, maar gewoon een paar afgehakte voeten. Eet smakelijk…
Foto: Mariëlle Verhoef
Hoi Mariëlle,
Zo te zien heb je Arroz de Frango de Cabidela gegeten. Daar wordt zo’n beetje alles van de kip in verwerkt, maar een belangrijk ingrediënt is ook het bloed van de zojuist geslachte kip. De smaak is erg sterk, ik ben er ook niet dol op. De meeste mensen hier in mijn omgeving wel!
Een recept (in het Portugees): http://sabores.sapo.pt/receita/arroz-de-frango-de-cabidela
Ja, ik geloof het wel… Had ik dit nu maar niet geweten… nog erger dan ik al dacht!
Ha Marielle,
Ik zit zo je blogs te lezen, erg leuk! Ik woon zelf met mijn vrouw en 2 jonge kinderen in Recoveiro, een dorpje in de buurt van Sintra en vond het natuurlijk erg grappig om iemand met de zelfde achternaam te vinden die relatie heeft met Portugal!
Groetjes voor nu,
Peter Verhoef.
Dag Peter,
Dat is inderdaad leuk! Was laatst op een stamboombijeenkomst en heb daar gehoord dat iedereen die Verhoef heet (verre) familie van elkaar is. Dus ergens hebben wij een gemeenschappelijke voorvader! Bevalt het goed in Portugal?
Ha Marielle,
Ja we hebben eerder en jaar in PT gewoond (als voorbereiding om naar Angola te gaan) en nu wonen we sinds November weer in PT. En ja het bevalt goed, we hebben een super plekje gevonden! Woon jij ook in PT of reis je alleen veel? Dat kon ik niet helemaal opmaken uit de columns. Grt Peter.
Hoi,
Ik heb vijftien jaar geleden een tijdje in Portugal gestudeerd en mijn ouders hebben er drie jaar gewoond. In die drie jaar was ik er zo ongeveer om de haverklap. Sindsdien probeer ik geregeld terug te gaan naar Portugal, al lukt dat niet zo vaak als ik zou willen. Maar dat komt deels ook omdat ik de rest van de wereld ook zo leuk vind…. Maar Portugal is speciaal, een soort tweede vaderland. Groeten, Mariëlle