Tijdens mijn jeugd gingen we vaak naar Denia in Spanje, mijn vader had daar een vakantiehuis. Ik voelde me er thuis en dacht: ‘Later als ik groot ben, wil ik hier wonen, tussen deze hartelijke mensen waar altijd zon en sinaasappels zijn’. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en als reisleidster en stewardess bij de KLM, wist ik altijd de zon op te zoeken. Zo werden de koude druilerige winterdagen in Nederland dragelijk.
Een persoonlijke verhaal
Tijdens mijn loopbaan als purser begaf mijn rug het, achteraf gezien een zegen. Ondersteund door een gouden handdruk, startte ik ‘Walk Your Way’ als wandelcoach en trainer. Door dit vrije leven was ik mijn wens uit mijn kindertijd vergeten, totdat ik Eugène tegenkwam. Deze prins op het witte paard verscheen plotseling aan mijn deur, ‘coup de foudre’, liefde op het eerste gezicht. Na maanden om elkaar heen draaien was het hoge woord gevallen en de passie niet meer te stuiten. Niet vermoedend dat wij in een TGV-sneltreinvaart binnen negen maanden zouden trouwen, emigreren en werken als zakenpartners.
Droomhuis
Mijn nieuwe liefde zijn oog was gevallen op een droomhuis in een prachtig natuurgebied de ‘Serra de Monchique’ gelegen in westelijk Algarve. Deze paradijselijke plek is omzoomd door subtropische bomen met uitzicht op de oceaan. Ik gunde Eugène deze ommezwaai van harte, maar was nog maar twee keer in Portugal geweest en had destijds beweerd: “Ik kom hier nooit meer terug, te veel Fado en te weinig Latijns temperament.”
Na zes weken verkering belde een Nederlandse makelaar uit Monchique: “Eugène, je moet snel een bod doen, er zijn kapers op de kust.” Wat een dilemma, op 42-jarige leeftijd de man van mijn dromen tegen het lijf te lopen, die emigratieplannen had naar een land waar ik weinig affiniteit mee voelde. Buiten alle verwachting om, werd een extreem laag bod na een week geaccepteerd. We boekten een retourvlucht Faro om eventueel aan de voorverkoop te voldoen, dit voor een gezamenlijke onderneming: ‘The Art of Joy, een B & B plus’.
In de bergen van Portugal
Samen togen wij naar het berggebied dat totaal anders was dan ik mij had voorgesteld. De natuur was adembenemend, zelfs in de zomer was alles groen en fris. Zodra we op een terras van het bergstadje Monchique neerstreken, begon ik te huilen. De druk om binnen drie dagen te moeten beslissen of ik hier wilde wonen werd me te veel. Ik nam de omgeving in mij op: Een marktplein omzoomd met lindebomen, vier terrassen en gekleurde gevels. Geen bruisend stadje maar wel prachtig gelegen.
Diezelfde middag reden we via een stijgende weg, met aan weerszijden grote eucalyptusbomen, die een heerlijke frisse geur verspreiden, naar Eugènes droomplek. Overal zag ik vergezichten van valleien met daarachter de oceaan. Vanaf de oprijlaan gingen we een poortje door en aanschouwden een adembenemend uitzicht. Wat een ruimte en rust! Voor het huis was een mooi zwembad, daarnaast een ruim gazon omzoomd door kleurrijke bloemen. Ik was verkocht. Op deze bijzondere locatie konden we van onze passie ons werk maken. Het aanbod: accommodatie, begeleide wandelingen, consulten en cursussen. Er moesten meer kamers bij komen, dit was volgens de makelaar geen probleem.
De emigratie
Binnen negen maanden ervoer ik de top acht in de ranglijst van stressfactoren: scheiden, verhuizen, samenwonen, een bedrijf afronden een ander opstarten, een huis kopen, trouwen, emigreren en… ik was zielsgelukkig.
Wij bemerkten diverse reacties vanuit onze omgeving; van uitbundig enthousiasme tot jaloezie en afgunst. ‘Dit kon niet goed gaan, was het werkelijkheid of waanzin?’
We wonen hier nu vier jaar, het loopt als een trein en we blijven investeren in onze onderneming plus aanbod. We maken onze naam ‘The Art of Joy’ waar, er klinkt menig lachsalvo vanaf de terrassen terwijl men geniet van het uitzicht, de rust, en onze persoonlijke benadering.
Als je vanuit je hart leeft en werkt, ben je met duurzaamheid bezig en laat je los wat daar niet bij past. ’s Morgens genietend van de zonsopgang vanuit de jacuzzi, zijn we supertevreden. De liefde groeit en bloeit, tachtig procent van de gasten komen regelmatig terug, door Zoover zijn we benoemd tot beste B & B van de Algarve, geen zorgen voor de dag van morgen. Onze missie is: leef je droom!
Trudy Schalke zegt
Dag, Annelies,
Prachtig verhaal, een sprookje is waarheid geworden!
Ik wens jullie veel succes met de B&B en geniet van het goede leven!
Margaret zegt
Hallo Annelies,
Leuk verhaal, wat een goede energie straalt daaruit zeg… Herkenbaar wij staan nu waar jij vier jaar geleden stond, in de stress van het moment. Huis is beschikbaar, de wil om te gaan bestaat al meer dan 30 jaar en het werk niet zo uitgekristalliseerd als jij… tja eigenlijk… teveel om hier te beschrijven. Ik kom graag met je in contact iig, binnenkort zijn we wrs ‘buren’, zij het dat wij naar de kust verhuizen. En je weet nooit van de ‘koe en de haas’. Hoop dat jij mijn e-mailadres wel te zien krijgt, laat me weten als dat niet het geval is.
Yolande zegt
Geweldig verhaal Annelies. Waar jij nu zit willen wij als we onze droomstek hebben gevonden. Eerst gaan we per 1 januari verhuizen in de buurt van Tavira. Mochten we over een jaar of aantal jaar een mooi huis vinden om gasten te mogen/kunnen ontvangen, wel op een geheel andere manier dan wat jullie doen. Geen B&B maar meer een guesthouse waarvan we mensen willen helpen iets van hun leven te maken. Gericht op het boeddhisme, op het spiritualisme en andere dingen die ik doe.
Mijn man wil meer doen op muzikaal gebied, lesgeven, jammen met muzikanten en wie weet optreden met mensen in Tavira. Nu eerst een jaar genieten van de rust, langzamerhand dan ons dromen verwezenlijken. Rustig aan beginnen.
We wensen jullie nog vele gasten en leuke mensen om te ontmoeten.
Groeten Jair en Yolande
Albert Heyrman zegt
Dag mevrouw Annelies,
Het verbaast u misschien dat u van ons deze misschien rare mail krijgt toegezonden. Wij, dat zijn mijn vrouw Myong-Hei en ik Albert, willen graag emigreren van België naar Portugal. Daar is niets mis mee. Het vervelende is die raad en uitleg van inwoners, goed bedoeld, die ons wel even doen schrikken. Neem nou de aankoop van een huis, hier gaat dat van een sikje en daar zijn allerhande problemen met makelaars en advocaten en maanden over en weer vliegen. Wat is daar nou waar van of zeggen zij maar wat?
Wat ons ook ontmoedigt, is de taal in Portugal. Is dat nu echt zo moeilijk met die uitspraak of hebben wij een verkeerde taalcursus Portugees? Wij zijn bijna aan de 70ste verjaardag gekomen en ik vraag mij af of ik met de vier talen die ik machtig ben niet rondkom. Nederlands, Frans, Engels en Duits, zouden zij ons niet begrijpen? Wij willen wel Portugees leren, zijn daar ook mee bezig, maar die uitspraak is zo moeilijk!!
Wij willen een huis aan zee en dat is mijn wens omdat ik oud zeeman ben en nog steeds naar de zee verlang, maar wat is het beste kust of bergen en noord of zuid Portugal? Wat een vragen, onze oren suizen ervan.
Vriendelijk groeten Albert Heyrman
lee.heyrman@outlook.com