Ik zit buiten aan de picknicktafel wanneer mijn telefoon gaat, het is Lotte Akkerman. ‘Met Keet’ antwoord ik terwijl ik gespannen richting mijn moeder Rosa kijk.
Eerder die week had ik de moed Portugal Portal een e-mail te sturen. Schrijven voor een platform als dit zou voor mij een grote zegen zijn. In de e-mail vertelde ik kort, héél kort, wat mijn link met Portugal is. Onze familie leeft off-grid in centraal Portugal. Over mijn schrijfervaring heb ik later aan de telefoon wat losgelaten. ‘Je mag alles schrijven als het maar te maken heeft met Portugal’ die zin was voor mij verlossend, ik ga schrijven!
Off-grid betekent ‘van het net af’, in het Portugees fora da rede. Dus geen aansluiting op wat voor fysiek netwerk (elektra, waterleiding, riool) dan ook. Wifi en mobiele telefoon worden er meestal niet onder gevat. Het is een steeds populairdere levenswijze.
Mijn gezin en het leven wat we hier hebben
Ik, Keet, ben 25 jaar. Als je mij ziet zie je een jonge, volle vrouw met lange bruine dreadlocks. Ik heb altijd slippers aan want mijn voeten moeten vrij zijn. Meestal ben ik bezig met mijn huisdieren, de moestuin, koken en klussen. Nooit ver van mijn zijde zie je mijn moeder, Rosa.
Mijn moeder Rosa is 57 jaar, ze heeft mooie, natuurlijke grijze dreads tot over haar schouders. Ze is slank en heeft meerdere tattoos, vooral op haar vingers. Ze is vaak bij mij, of beter gezegd, ik ben vaak bij haar. Kortom, we zijn vaak samen, we zijn hecht. Mijn moeder doet niet onder voor mij of de rest van de familie. Ze kan heerlijk koken en is een echte ‘moederkloek’.
Dat is waar mijn grote broer in beeld komt, Sil. Hij is letterlijk mijn grote broer, met zijn 2 meter noemen wij hem ook wel de GVR. Hij is groot, breed en heeft lang haar. Meestal draagt hij een knotje, iets wat wij allemaal doodzonde vinden, maar hij vindt dat praktischer. Sil is 28 jaar oud en heeft voordat we naar Portugal verhuisde al wat jaren op zichzelf gewoond. Hier in Portugal vind je hem altijd bij zijn vriendin Maddy.
Maddy is de vriendin van mijn broer en ik noem haar mijn schoonzus, iets wat ze vreselijk vindt en waar we dan ook hard om lachen. Haar leeftijd is mij niet helemaal duidelijk, want die verandert iedere keer als ik het haar vraag. Mijn vermoeden is dat ze rond de 34 jaar oud is. Maddy heeft een enorme bos met blonde krullen, ze is slank en heeft meestal een heuptasje om want dat is ‘lekker handig’. Waar je haar meestal vindt? Bij Sil natuurlijk!
En dan nu de dieren
We hebben een enorm stuk land in de middle of nowhere en wat daar absoluut niet aan mag ontbreken zijn huisdieren! We hebben zeven kippen, twee papegaaien, twee honden en een kat. Als het goed is worden we binnenkort ook de eigenaren van twee of drie geitjes. Maar aangezien die er nu nog niet zijn houd ik het bij de dieren hierboven.
Een hond hebben we vanuit Nederland, hij is nu twee jaar oud. Het is een krullenbol met een gouden hart, maar ja, wie zegt dat nou niet over zijn eigen hond? De andere hond hebben we hier uit het asiel, officieel is hij van Sil en Maddy. Hij is nog een pup en heel onstuimig, energiek en ondeugend. De twee honden zijn onafscheidelijk en hebben een hemels leven. We hebben dan ook speciaal voor hun een nieuwe uitspraak in het leven geroepen, ze hebben een leven ‘als een hond in Portugal’. Al realiseren we ons dat zeker niet iedere hond in Portugal een topleven heeft.
Onze kater is een schatje. Waar hij in Nederland altijd een binnenkat is geweest, is hij nu een ware avonturier met een gespreid bedje. Toen hij voor het eerst een muis ving en voor ons achterliet huilde ik. Van trots? Een beetje, maar voornamelijk huilde ik voor de muis. Mijn huiskat is hier volwassen geworden maar hij heeft nog altijd dat kleine hondachtige hartje.
De kippen. We hebben er allemaal andere namen voor, vooral als ze niet leggen of elkaar pikken. Ik refereer meestal aan ze als ‘monsters’ of ‘profiteurs’. Ik denk dat profiteurs wel duidelijk is, ze hebben altijd een smoes om niet te hoeven leggen. Te warm, te koud, te nat of in de rui. Maar monsters zijn ze omdat ze regelmatig babykikkers uit elkaar scheuren als die in hun ren terechtkomen. Los daarvan vind ik ze hele leuke dieren en geloof het of niet, ze hebben ook allemaal echte namen: Pipi, Blom, Tante Pastellia, Tommie, Anika, Witje en Stu. Stu is onze knuffelkip, hij is klein, zwart, hij legt gestaag, scheurt geen kikkers uit elkaar en is over het algemeen de underdog.
De papegaaien had ik al in Nederland. Zowat de hele huiskamer was voor hen maar toch wist ik niet of ze wel vrij genoeg waren. Nu hier in Portugal weet ik wat ze toen misten; de zon, buiten, bomen en natuurlijk licht. Ik heb een kleine en een grote papegaai. Ze zitten de hele dag los in bomen en plekjes die ik speciaal voor ze gemaakt heb. ’s Avonds zitten ze bij ons binnen en knuffelen we wat. Iedere avond stop ik ze toe en de volgende ochtend begint hun luizenleventje weer opnieuw.
Ik denk dat je wel kunt merken aan de lengte van het deel over huisdieren dat ik dol op ze ben, stuk voor stuk. Voor mij zijn dieren een enorme verrijking van mijn leven en dat ik ze nu een leven in Portugal mag geven is een groot geschenk, voor hen en voor mij.
Ons landje
Wij refereren meestal aan ‘ons landje’. We hebben ooit geprobeerd het een passende naam te geven maar die leek niet echt natuurlijk te ontstaan. Toch hebben we een tweede naam gevonden, Quinta dos passarinhos, wat grofweg boerderij van de vogeltjes betekent. Ons landje is net iets minder dan vijf hectare groot. Enorm dus! Op dit moment gebruiken we een klein deel, een soort centrum van ons bestaan. We leven in Amerikaanse legertenten en daaromheen vind je de buitenkeuken, een zwembadje in de zomer, de moestuin, een picknicktafel en de kippenren. Ook zie je de twee vervallen quinta’s en een waterput. Een klein stukje richting het zuiden vind je onze zonnepanelen en een beekje dat wij ‘de Spoenk’ noemen. In de zomer staat dit droog maar in de winter stroomt het. Als je de stroom van het beekje volgt zul je uiteindelijk aan de linkerkant een meertje vinden. Ook dit is onderdeel van ons centrumpje. Het meertje staat in de winter heel hoog waardoor het dan twee keer zo groot lijkt, maar in de zomer is het een stuk droger. Helemaal droog heeft het nog nooit gestaan. Net als onze waterput, die is niet leeg te pompen. Dat is een zegen want dat betekent dat we dus het hele jaar door onszelf kunnen voorzien van water.
Er valt nog zo veel te vertellen maar dat kan niet in één bericht. Daarom ga ik je regelmatig op de hoogte houden van ons ‘de off-grid familie’. Je zal voornamelijk mijn verhalen horen en misschien soms die van mijn moeder Rosa. Wat ik het liefst wil bereiken met het schrijven over ons leven is anderen voorbereiden op het onvoorbereidbare. Off-grid gaan heeft meerdere lagen, praktische dingen zoals wonen, stroom en water, maar vlak de emotionele kant niet uit! Ik heb die eerlijke blik gemist in mijn zoektocht naar off-grid leven. Want dit leven is vallen en opstaan, tegenslagen en kleine overwinningen, groepsdynamiek, jezelf opnieuw uitvinden en leven mét de natuur. Want dat moet als je in de middle of nowhere woont.
Hoe dan ook, ons verhaal wordt vervolgd….
Heey Keet,
wat leest jou stuk heerlijk weg!
je schrijft zo levendig en zo vol passie en gedetailleerd dat als ik mijn ogen sluit, ik een film voorbij zie komen van jou off-grid familie.
ik vind het dan ook heel bijzonder dat jullie als gezin deze keuze hebben gemaakt en heel eerlijk kijk ik nu al uit naar je belofte dat je nog meer gaat schrijven over jullie avontuur.
liefs Bo
Hoi Bo,
Wat een enorme complimenten allemaal! We horen vaker dat het bijzonder is om hier als gezin aan te beginnen. Dat neem ik inmiddels dus voor waar aan.
Het zou superleuk zijn als je ons blijft volgen want we hebben nog zo veel te vertellen en natuurlijk hoop ik dan nog eens iets van je te horen.
Groetjes Keet
boa tarde Keet,
mijn eerste woordjes Portugees van mijn online cursus Portugees. Mijn partner en ik zijn ons aan het oriënteren op een “nieuw leven” in Portugal, en wij willen dan ook net als jij en je familie offgrid gaan leven.
Na het alleen maar lezen van de titel van je rubriek werd ik al blij, dit is net iets wat wij enorm missen. Gewoon lezen hoe het andere “offgridters” vergaat.
Naast dat je gewoon heerlijk schrijft, lees ik ook een eerlijk verhaal van de gewone mens die besluit offgrid te gaan. Wat een bevoorrechte positie om dit met je gezin te doen!!
Ik hoop echt nog veel van je te mogen lezen, te leren, maar ook weg te zwijmelen bij de gedachte dat wij dezelfde stap mogen gaan zetten als jullie!
Thx Keet!
Hoi Sarah,
wat geweldig dat jullie ook de stap willen gaan maken. Blijf onze verhalen op Portugal Portal vooral volgen en hopelijk vind je dan precies die informatie die mist.
Wij begrijpen volledig wat je bedoelt en wij hopen dat onze ervaringen jou een beetje op weg kunnen helpen in de keuze voor het off-grid gaan.
groetjes van Keet en de familie
Hoi Keet, “anderen voorbereiden op het onvoorbereidbare.”
Mooi gezegd.
Wat gaaf dat je ons via deze weg gaat meenemen op het off grid leven.
Wij (ik en mijn man) dromen hier al lange tijd over, maar we hebben ons “ideale plekje” nog niet gevonden.
Dat is een kwestie van geduld, en uiteindelijk gaan we die plek wel vinden.
Ik kijk uit naar je volgende verhaal over leven met en in de natuur.
Lieve groet Judith
Hallo Judith,
Heb geduld en geef vooral niet op. In mijn volgende stuk vertel ik iets meer over onze keuze voor Portugal en het zoeken naar een stukje land, wellicht is dat voor jullie bruikbaar.
Ik hoop dat jullie een plek vinden waarbij je je goed voelt en thuis voelt.
Dankjewel voor je reactie!
groetjes Keet
Bem vindo Keet, laat Portugal je smaken! Jouw verhaal is in elk geval heerlijk leesvoer en ik ben heel benieuwd naar jullie (komende) ervaringen. Veel succes en vooral plezier gewenst.
Hoi Ellen,
Dankjewel voor je leuke reactie en ik kan niet wachten meer te delen via Portugal Portal! Er komen nog heel wat verhalen aan waarin ik vertel, mede uit naam van mijn familie, hoe goed Portugal ons smaakt.
Ik hoop dat je onze verhalen blijft volgen!
groetjes Keet
heel leuk geschreven! ik kijk uit naar het vervolg! Veel succes en plezier!
Dankjewel! Het is fijn te horen dat mensen het interessant vinden om te lezen. Geloof me als ik zeg dat dit nog maar het begin is van alle avonturen die wij in deze korte periode off-grid hebben meegemaakt!
Ik zou het super vinden te horen wat je van het vervolg vindt als het eenmaal online staat op Portugal Portal, we moeten nog even geduld hebben.
Groetjes Keet en de rest van de familie
Olá Offgrid-Keet!
Wat een leuk geschreven verhaal over je leven hier in Portugal! Spannend hoor! ik geloof niet dat ik dat nu nog, op mijn leeftijd, zou kunnen! Alhoewel wij best veel zelfvoorzienend zijn op onze hectare grond, halen wij toch ook wel boodschappen in een winkel, kunnen we naar een dokter als dat nodig is en maken wel eens gebruik van klusjesmannen…..haha!
Hoe doe jij dat? En wat doe je als je iets overkomt? Hoe doe je het in de winter? Het kan hier best wel koud zijn. Kan je je tent goed verwamen? Zie en spreek je wel andere mensen, Portugezen bijvoorbeeld?
Ik begrijp je best hoor, dat gevoel van vrijheid bijvoorbeeld. En de overvloed in de westerse maatschappij, die staat mij ook tegen!
Zomaar vragen van een benieuwde landgenoot! Succes in elk geval!
Leef je leven en wees gelukkig!
Els
Hallo Els,
Dankjewel voor je reactie!
Over veel van deze vragen zal ik in mijn volgende stukken veel loslaten. Wat ik je kan vertellen is dat op veel gebieden er verrassingen waren. Zo ook het leven in een tent tijdens een natte winter. Wat betreft hulp, zorg en contacten, we zijn geen kluizenaars, in tegendeel zelfs. Ik denk dat juist in deze gebieden betrokkenheid bij de omgeving erg belangrijk is.
Ik ga de vragen die ik krijg ergens opschrijven en ik zorg dat ik daarop terug ga komen in mijn komende verhalen. Ik nodig je daarom uit om mijn familie en mij te blijven volgen.
Nogmaals heel erg bedankt voor je reactie en je interesse en ook jou wens ik een heel fijn leven toe in het mooie Portugal.
groetjes Keet
Beste,
Een leuk verhaal van een groot dierenvriend. Ik kijk ook met spanning uit naar je vervolgverhalen. Mijn bijzondere aandacht gaat uit hoe je dit off grind project wettelijk voor elkaar kan krijgen. Zo maar ergens ten velde uw tent gaan opzetten en er lang verblijven; is dit zo eenvoudig ???
Tot wederhoren
Hallo Frans,
Wat leuk dat je op mijn bericht reageert. Het is altijd fijn om wat feedback te ontvangen. Ook je vragen over de Portugese wetgeving begrijp ik heel goed. Het was voor ons ook een hele zoektocht naar een passende plek. Toevallig (of misschien wel minder toevallig) gaat mijn volgende stuk over het proces van het besluiten om weg te gaan uit Nederland. Daarin vertellen wij kort waarom wij voor Portugal gekozen hadden en ook hoe wij ervoor gezorgd hebben dat ‘legaal’ off-grid gingen. Want sinds een aantal jaar mag je niet meer willekeurig wildkamperen in Portugal.
Ik kan je verklappen dat het te maken heeft met de manier waarop het land verkocht wordt en wat het bestemmingsplan is. Na flink puzzelen kwamen we er achter welk stempeltje er op ons land moest staan om op deze manier te kunnen leven.
Meer ga ik nog niet verklappen en daarom nodig ik je uit om mijn volgende stuk te lezen als deze online komt op Portugal Portal.
Overigens hou ik alle vragen die ik krijg apart en ga ik ervoor zorgen dat ik die op den duur ga beantwoorden.
Nogmaals heel erg bedankt voor je reactie!
Groetjes Keet
hallo Keet
ik Lees je verhaal met veel plezier en kijk al uit naar de volgende aflevering
josephine