Autorijden in Portugal. Over het algemeen niet anders dan in Nederland. Soms verschilt het nogal. Minder goed onderhouden wegen. Met flinke gaten, hier en daar. Of een ontbrekende vangrail. Bijna loop ik tegen d’r op.
Die gesticulerende mevrouw in een wolk van geparfumeerde zonnebrandmelk. Druk gebarend probeert zij de aandacht te trekken. Van haar wederhelft, vriend of kennis. Ach laat maar, zulke onbelangrijke details.
Foto Robert Steur
Uitkijken
Maximale snelheid: 50 kilometer per uur, in de bebouwde kom. Op de provinciale weg mag je 90. Over snelwegen rij je niet harder dan 120. Duidelijke limieten die niet verschillen van andere Europese landen.
Niettemin, Portugese bestuurders spelen royaal met het gaspedaal. Ze rijden vaak harder dan toegestaan. Of nemen het niet al te nauw. Bijvoorbeeld met gebruik van de richtingaanwijzer bij het afslaan.
Soms houden ze geen veilige afstand van elkaar. De voor haar onbereikbare persoon staat even verderop. Van de wereld zo te zien. Vingervlug tikkend op zijn mobieltje. Een stap verwijderd van de oversteekplaats.
Beheersing
Qua verkeerstempo lijkt Portugal op een paradijs. Voor snelheidsduivels die lekker doorscheuren. Dankzij weinig politiesurveillance. Maatgevend is een opmerking. Van opa Dick over dit fenomeen. Als ik vraag hoe het staat met de snelheidscontroles in Portugal.
Zijn antwoord spreekt boekdelen. “Ik rijd net als de Portugezen. Meestal te hard maar ben nog nooit betrapt!” Grappig bedoeld natuurlijk, volgens mij. Maar, zeker niet zonder een kern van waarheid.
Typisch, keurig afremmen bij elk zebrapad doet iedere Portugees. Zeker weten, niemand die lekker door rost. Als een oud omaatje of een jonge moeder achter de kinderwagen aanstalten maakt met oversteken. Uit eigen vrije wil en geen bestuurder die er boos bij kijkt.
Irritatie
Geschokt als iemand zomaar doorrijdt. Terwijl het toch overduidelijk te zien is. Dat ik op het zebrapad afstap. Zoiets kun je toch niet maken. Vast zo’n verdraaide buitenlander, denk ik dan. Met dit risico in m’n achterhoofd. Nooit blindelings oversteken, zoals veel Portugezen.
Naderend verkeer houdt zichtbaar in. Het blijkt onduidelijk. Steekt die gast over of niet? De chauffeurs in opperste verwarring, zo gaat dat. Zodra algoritmen de mens overheersen. In veel plaatsen zie je geen flitspalen. Wel waarschuwingen voor snelheidsbeperkingen.
Voor wie te hard dreigt te scheuren. In de bebouwde omgeving. Stoplichten, een slimme en reuze effectieve manier. Om bestuurders zich aan de regels te laten houden. Gewaarschuwd door verkeersborden: velocidade controlada. Kunstig: precies goed doseren, dat gaspedaal.
Want met hardrijden schiet je niets op. Dan kleurt het eerstvolgende verkeerssignaal rood. Dat kost meer tijd. Minuten die je kunt besparen. Door de snelheidslimiet in acht te nemen. Prima sanctie, tijdverlies als straf. Voor wie te hard rijdt door de bebouwde kom.
Appen
Vervelend te worden geplaagd door een chauffeur vóór je. Eentje die snelheidsbeperkingen negeert. Voor de vorm afremt, daarna weer snel optrekt. Precies voordat het verkeerslicht van kleur verschiet. Onsportief gedrag, waardoor een achterblijver de klos is.
Geprikkeldheid tijdens het wachten op groen. Wij leven in het ‘smartphone’-tijdperk. Onafscheidelijk van onze broekzaktelefoon. De digitale levenslijn met de buitenwereld. Het toestel functioneert ongemerkt als een extra ledemaat. Hoe handig ook, bedenk wel …
Chatberichtjes kunnen onwenselijk, zelfs ergerlijk zijn. Boos kijkende, gebelgde verkeersdeelnemers leveren het bewijs. Zou een bordje helpen? Bij oversteken geldt een WhatsAppbeperking. Zoiets moet vanzelfsprekend doeltreffend zijn.
Vergelijkbaar met die Portugese methode. Waarmee ze dat correcte verkeersgedrag bevorderen. Velocidade controlada: snelheidscontrole. Houd je kop erbij in het (internet)verkeer. Niet jakkeren.
Beste Robert, wat heb je dit mooi en kalm omschreven, ik had dit zeker niet gekund zo!
Ik ben een liefhebber van autorijden en werd er altijd kalm van als ik een issue had of zo in Nederland. Hier heb lang heel weinig autogereden want het is toch een hele challenge om deel te nemen aan het kamikazegedrag zoals ik het noem. Door omstandigheden moest ik meer zelf auto gaan rijden, wij wonen omgeving Lissabon en ik zie het als echte frustratie ergens heen te moeten gaan met de auto. Ze schieten van links naar rechts, blokkeren de op- en afritten, rijden de meeste tijd op de middelste baan met een mobiel in de hand of documentatie op het stuur geplakt! En waarom die stress en dat gedrag? Ze zouden van mij het verkeersgedrag best mogen gaan aanpakken. Ik denk dat het al de helft zou schelen in verkeersongevallen die hier dagelijks zijn. Ik vind het bizar te zien hoeveel rare ongelukken er zijn op een dag. In Nederland dacht je (ik tenminste): Jee een ongeluk, hoop dat alles oke is! Hier is het: Oh een ongeluk, hoe en waarom vast weer een idiote inhaalmanoevre. En uiteraard hoop je dat het voor iedereen goed afloopt, maar jammer genoeg zeggen de cijfers iets anders over de hoeveelheid verkeersdoden!
Dag Mica,
Fijn te weten dat jij m’n stukje waardeert.
Begrijpelijk, een nare gedachte om mee de weg op te gaan. In het besef dat je niet ontspannen van A naar B kunt rijden. Bovendien in het huidige tijdperk ook nog voortdurend alert moet blijven. Op door mobieltjes of anderszins afgeleide verkeersdeelnemers. Zo bezien wordt autorijden inderdaad een uitdaging.
Het zijn eigenlijk wegpiraten. Chauffeurs die onverantwoord rijgedrag vertonen achter het stuur. Leidend tot (te)veel verkeersongelukken en onnodig menselijk leed. Volledig met je eens dat strenger verkeerstoezicht geen overbodige luxe zou zijn.
In Nederland is het al net zo’n gekkenhuis in ‘t verkeer. Ook levensgevaarlijk inhalen is aan de orde van de dag. In dit opzicht zijn chaotische verkeersgedragingen in Nederland en Portugal één pot nat. Jammer dat verkeersdeelnemers elkaar geen millimeter ruimte lijken te gunnen.
Veel sterkte als je de eerstvolgende keer de weg op moet. En bovenal vanzelfsprekend ook weer een behouden thuiskomst.
Vriendelijk groetend,
Robert Steur
Robert:
Inderdaad, goed stukje.
Wij rijden zo’n tien keer op en neer van Lissabon naar Tomar. Grotendeels over de tolwegen. Totale prijs 12 euro heen en 12 euro terug. En ja, op de tolwegen wordt aardig wat harder dan 120 gereden, maar er is voldoende ruimte om ook de jakkeraars ‘hun gang te laten gaan’.
Het deel van A13 (tol) naar ons huis in Olalhas (Tomar) gaat over smalle wegen met zeer afwisselend 50 en 90km/u (en om de haverklap inhaalverboden!) Als je de gewoonte aanwent om rustig te rijden (zeg 60 resp. 70) en ook de jakkeraars even de ruimte geeft, dan haal je al een hoop stress weg.
Keep cool.
John
Hé John,
Dank je wel voor je leuke reactie.
Helemaal met je eens, dat het een stuk gezonder is. Om je vooral niet te te laten opjutten tijdens de rit. Laat staan te gaan ergeren. Aan het gedrag van medeweggebruikers.
Jij slaat de spijker op z’n kop. Laat ze toch lekker hun gang gaan, die jakkeraars! ?
Groetjes van Robert Steur
Leuk stuk. Ook ik verbaas me nog steeds over het verkeer. Ik woon in Barreiros, nabij Braga en het is er niet anders. Op de doorgaande dorpswegen, kinderhoofdjes, wordt de racerij vergezeld van veel extra geluid. Soms tot geluidsoverlast. Hoewel de autostrada er prachtig ligt, kennen de gemeentelijke wegen schade en vaak onoverzichtelijke situaties. Geschilderde verkeersaanduidingen op de weg zijn soms volledig vervaagd, verkeersborden ontbreken of staan achter hoge struiken. In het donker zijn fietsers en voetgangers onzichtbaar. Het autorijden vergt enige moed en veel oplettendheid.
Nee, niet alles is anders. Rechts gaat voor.
Wat een leuk geschreven stuk en ja het is in het begin wennen om in Portugal te rijden, het blijft altijd opletten geblazen. Echter in Nederland is het momenteel niet veel anders (toevallig met de auto in NL afgelopen zomer). Daar is met name hufterig gedrag. Hier lijkt het wel een soort van sport voor de Portugees. Geef de Portugees een auto en een sigaret en tegenwoordig een mobiele telefoon erbij en de aandacht verslapt op de weg. Wij wonen vlakbij Tavira (Algarve) en rijden regelmatig over de N125. Bij een stoplicht met twee rijstroken naast elkaar zie je hier veelal oude, misschien snelle auto’s, die willen laten zien hoe hard ze kunnen rijden. Wij lachen altijd want ach met benzinemotor en 180PK is het snel bekeken. Zit er een auto bijna op de achterkant dan gaan wij gewoon even naar rechts en laten hem inhalen. Zo heb je geen stress en voorkom je schade. Overigens zien wij ondanks het rijgedrag weinig ongelukken.
Helemaal waar Liz, laat ze voorbij, maar jammer genoeg zien wij die buiten Lissabon wonen bijna wel dagelijks heel veel ongelukken. De wegen zijn dagelijks helemaal geblokkeerd. Ik snap dat iedereen naar het werk moet, dus de ochtendspits snap ik wel. De rest van de dag is het bijna niet anders. Het is inderdaad precies hoe je het omschrijft, auto, sigaret en mobiel en een hand uit het raam en hup daar gaan ze. Jammer dat vaak anderen de dupe zijn. Laten we hopen dat ze ooit eens inzien hoe gevaarlijk het inhaalgedrag is en wat ze in veel gevallen anderen hiermee aandoen. Het is daarom mooi te zien dat er dit weekend heel veel mooie oude auto’s zonder schade en goed onderhouden te zien zijn in Estoril. Houd het allemaal veilig en op pad zonder stress!
Tja Mica, uit ervaring weet ik dat het elders in Portugal uiteraard rond en in steden drukker is etc. Zelfs Portugese vrienden van ons in het noorden van Portugal zeggen dat ze als gekken rijden. Mooi die oude auto’s, geniet ervan!
Allemaal bedankt voor jullie zinvolle bijdragen en uitwisseling van ervaringen. Helder, dat in de persoonlijke accenten de kneep zit. De een meldt positiever ervaringen dan de ander. Een rode draad springt eruit: relativeren. Dat wel de beste remedie lijkt tegen (te)veel verkeersstress.
Groetjes van Robert Steur
Robert, hier in Portugal leerde ik al snel: Calme calme en breng dat maar veel in de praktijk.
Aproveite cada dia da sua vida ?
Eerlijk gezegd begrijp ik dit allemaal niet zo goed. Het klopt weliswaar dat mensen in Nederland zich vaak meer aan allerlei stomme regeltjes houden, maar voor de rest zijn ze onbeheerst, ongeduldig en onbeleefd in het verkeer. En ja, ik ben een Nederlandse in Portugal. 🙂
Hier neemt men de beleefdheidsregels in acht (zoals bij oversteekplaatsen, en hoe), maar snelheid ach als er toch niets anders op de weg is …
Mijn indruk, na eerst jaren in Zuid-Amerika, toen weer in Nederland, nu in Portugal, is dat “men” (voor zover je waar dan ook van “men” kunt spreken) in Portugal beleefder en vriendelijker is in het verkeer dan waar dan ook waar ik geweest ben. Regels, ja, die zijn belangrijk wanneer ze zinvol zijn. Maar als de beleefdheid vraagt een regel te breken doe je dat ook zonder meer. 🙂
Mijn indruk van de Nederlander is: als je je maar aan DE REGELS houdt, kun je verder alles. Daarom moeten er ook zoveel regels komen, want ieder dingetje, iedere handeling, moet voorgeschreven worden. Anders, berg je maar.
Hier is dat niet zo. En ja, ik schrijf hier nu ook in algemeenheden. Uitzonderingen vind je natuurlijk overal.
Maar, ik voel me hier een stuk veiliger in het verkeer dan in Nederland. Al zou ik niet graag gaan fietsen, maar daarvoor is het me ook te heuvelachtig. Zo sportief ben ik ook weer niet. 🙂
Dag Lia,
Zeker een mentaliteitskwestie! Inderdaad en onmiskenbaar een belangrijk punt. Ik zag dit nieuwsbericht voorbijkomen. Het artikel spreekt voor zich.
Groetend, Robert Steur
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/13/veel-meer-ongevallen-veel-minder-politie-op-snelweg-a3976627