Om 14.00 uur luidden de kerkklokken. Er had zich reeds een groep dorpelingen verzameld bij de kerk. De pastoor of beter gezegd, de pastoor in opleiding, seminário genoemd, verkleedde zich naast zijn auto en trok zijn witte gewaad aan. De pastoor zelf bezocht dit keer andere dorpen.
Er waren 4 volgelingen, 4 jongens uit dit dorp die allemaal een rood gewaad aan hadden. Een van hen had een koperen potje bij zich, hoe dat genoemd wordt weet ik niet, waarin het water zich bevond dat uitgesprenkeld zou worden in de huizen.
Een andere volgeling had een klein kruisbeeldje bij zich dat versierd was met narcissen. Omdat ons huis zich naast de kerk bevindt, waren wij als eerste aan de beurt. Wij, de seminário, de volgelingen en nog enkele dorpelingen gingen ons huis binnen, waar de seminário een gebed opzei en er wat water gesprenkeld werd. Vervolgens moesten wij het kruisbeeldje zoenen. Mijn man weigerde dat. Als niet-gelovigen is het al heel wat dat we aan dit schouwspel meedoen. We hadden een envelop met geld klaarliggen, want je betaalt ervoor. Dat geld verdween in een rood papieren zakje van een van de volgelingen.
Vervolgens ging de hele stoet door het dorp om alle huizen te zegenen. Een zandpad was door het slechte weer van de laatste tijd nogal modderig, dus besloten de hoogwaardigheidsbekleders een omweg te maken via het hoger gelegen akkerbouwland. Je moet er wat voor overhebben en een modderig wit gewaad komt de reinheid natuurlijk ook niet ten goede. De groep dorpelingen wachtte bij ieder huis totdat het gezegend was om vervolgens naar het volgende huis te trekken.
Sommigen wensten je een goed paasfeest, nadat hun huis gezegend was, anderen deden dit daarentegen weer niet. Ook stond bij sommige huizen na de zegening de eigenaresse buiten met een schaal met gesorteerde eitjes en was het de bedoeling dat iedereen een eitje nam. Mijn achterbuurvrouw had in huis een prachtige paastafel gemaakt, met op de hoeken een sinaasappel en in het midden 2 kaarsen en 2 schaaltjes met eitjes, uiteraard uitgestald op een prachtig geborduurd tafelkleed. Zij was er erg trots op.
Nadat ongeveer 20 huizen gezegend waren, eindigde de stoet bij de kroeg om te drinken op dit heilige gebeuren en voor een gezellig samenzijn. De seminário deed buiten zijn gewaad uit en vertrok naar het volgende dorp. En nu maar hopen dat het gebed werkt en dat we inderdaad gespaard blijven van allerlei ongelukken en ziektes.
Geef een reactie