• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst
Portugal Portal

Portugal Portal

Online magazine over wonen, werken en genieten in Portugal

  • Wonen & Werken
  • Natuur & Ontspanning
  • Eten & Drinken
  • Cultuur & Maatschappij

Tino

10 maart 2017 door Rienk Vlieger 9 reacties

Mijn eerste kennismaking met Portugal is op de grens voorbij Badajoz. Er is op een slecht onderhouden, rommelige parkeerplaats een toeristisch informatiepunt. Ik krijg een plattegrond van het nabij gelegen stadje Elvas en een warme glimlach. De dame in kwestie heeft ooit in België gestudeerd en kent een paar woorden Nederlands. Ik ken een paar woorden Portugees. We hebben ons gezamenlijk probleem gevonden. Vandaar die glimlach.

Elvas is een bijzondere stad en valt onder Europees erfgoed. Het heeft een oude, ommuurde binnenstad met toegangspoorten, twee forten op de hogere heuvels vlakbij en een enorm aquaduct. De camperplek is op een groot plein met uitzicht op dat aquaduct. Dat kon slechter, zou een Fries zeggen. Daar sta ik dan, te midden van rijdende koelkasten zoals ik die enorme campers altijd noem, met mijn oude Transit. Maar die 20 jaar oude bus heeft me mooi zonder problemen naar Portugal gebracht.

Aquaduto Da Amoreira. Illustratie Rienk Vlieger
Aqueduto Da Amoreira. Illustratie Rienk Vlieger

In de oude binnenstad is een centraal plein, uiteraard bij de kerk en de cafés. Er is gratis wifi en op een bankje kan ik skypen met mijn lief. Ik maak een rondje met de telefoon zodat ze ziet waar ik ben. Om mij heen, op andere bankjes, zitten oude mannen. Ze hebben echter geen smartphone. Ze praten wat met elkaar of staren voor zich uit. Door de tijd komen is het belangrijkste, zo lijkt het.

Ik begin met een tekening van de kerk. Al gauw krijg ik aanspraak van ene Tino die naast me komt staan om te kijken wat ik doe. Ook Tino is een van die mannen die hier elke dag zit. Hij spreekt goed Engels, hij kent vele verhalen en ik heb, dat bedenk ik me ter plekke, eigenlijk heel veel tijd. Dat is namelijk een van de doelen van deze reis: tot rust komen en tijd hebben om met een oude Portugees te kletsen.

Al gauw vraag ik hem of hij naast me komt zitten zodat ik verder kan werken. Ik leg hem uit dat als ik te lang wacht het licht en de schaduwen anders te veel veranderen. Tino vindt het al lang best. Als hij maar mag praten. En dat mag hij.

Tino heet eigenlijk Tinoco. Maar iedereen noemt hem Tino. Hij is met pensioen. Een door de zon getaande kop met veel rimpels en een prachtige glimlach. Echt lachen kan hij beter niet doen want dan wordt zichtbaar dat er nogal wat kiezen missen. Maar ik geloof niet dat hij ermee zit.

Zijn laatste baan was marktkoopman op een toeristische markt in Malaga. Nu woont hij weer in zijn geboorteplaats Elvas. Tino is een man die veel ondernomen heeft in zijn leven. Een zwervend bestaan. Het zou zomaar een man kunnen zijn die het programma Spoorloos zou hebben opgespeurd omdat een dochter uit een eerdere relatie naar hem op zoek is. En inderdaad, hij had in de havens in Rotterdam gewerkt. Maar ook in Spanje, Frankrijk, Saoedi-Arabië. Hier en daar een relatie maar nooit iets blijvends. Hij had in een oorlog gevochten in Afrika. Maar het meest trots is hij op zijn eerste baantje als koffiesmokkelaar op de grens tussen Portugal en Spanje. En vooral om het feit dat hij nooit is gepakt.

Catedral de Elvas
Catedral de Elvas. Illustratie Rienk Vlieger

Mijn tekening van de kerk is af maar Tino weet van geen ophouden. Dus blijven we zitten op het bankje. Ik trek echter wel de stoute schoenen aan en maak een tekening van zijn hoofd met het risico dat het mislukt. Maar ‘t gaat aardig goed. Tino is trots dat ik hem teken en denkt als marktkoopman dat ik geld kan verdienen met tekenen van karikaturen. Niet bepaald mijn ding maar dat weet hij niet. Hij adviseert me juist in kleinere plaatsen te gaan werken. Daar waar de toerist graag geld wil uitgeven maar er te weinig mogelijkheden zijn. Dit is de koopman met ervaring die hier spreekt.

portret Tino
Portret van Tino. Illustratie Rienk Vlieger

Uiteindelijk nemen we afscheid. In een pastelaria drink ik een bica onder ongezellig tl-licht. Maar wat maakt het uit. De koffie is heerlijk.

‘s Middags dwaal ik door het stadje, bekijk een fototentoonstelling van Elvas de Silva in het museum en maak wat snelle schetsen van mensen op straat. Mannen met snorren. Uiteindelijk kom ik weer uit op hetzelfde plein. De oude mannen zitten niet meer op de bankjes van vanmorgen. Maar ze zijn er nog wel. Ze zijn overgestoken naar de overkant om op de bankjes aldaar zich als oude katers in de laatste zonnestralen van de dag te koesteren.

Tino zit er ook. We zwaaien.

« Happy birthday to you in het Portugees
Everything is a story »

Categorie: Cultuur & Maatschappij Trefwoorden: Elvas, reizen

Over Rienk Vlieger

Rienk Vlieger (1959) zwierf in het voorjaar van 2017 een paar maanden door Portugal met een Ford Transit buscamper uit 1997. Onderweg maakte hij schetsen en schreef af en toe een verhaal over ontmoetingen of plekken. Vragen: streetsketcher@gmail.com.

Lees Interacties

Reacties

  1. eit zegt

    7 april 2017 om 11:27

    Tankewol foar, dyn super bildsjende annekdotes Rienk.

    Beantwoorden
  2. evelien zegt

    8 april 2017 om 07:31

    Mooie rake schetsen!

    Beantwoorden
  3. Iris zegt

    9 april 2017 om 07:50

    Mooi verhaal over de verhalen van Tino!

    Beantwoorden
  4. Else Kok zegt

    9 april 2017 om 16:30

    Daar moet ik ook nog een keer naar toe!
    Prachtig figuur, Tino

    Beantwoorden
  5. Nanke Tadema zegt

    10 april 2017 om 13:02

    Wat in prachtige tekeningen en een moai ferhaal….
    Sjoch út nei it folgjende!

    Beantwoorden
  6. Christiaan zegt

    10 april 2017 om 22:45

    Geniet van de tino’s en bica’s 😉

    Beantwoorden
  7. Jeltine zegt

    11 april 2017 om 11:17

    Leave Rienk, wát in talinten hasto!! Prachtich!!! Moai dast ‘de tiid hast’:)

    Beantwoorden
  8. Tea zegt

    12 april 2017 om 15:56

    Prachtig!

    Beantwoorden
  9. Astrid Detiger zegt

    12 april 2017 om 17:25

    Omdat we hier permanent kwamen wonen hadden we regelmatig met EDP te maken.
    Mijn man dacht dat het een afkorting was “Echt Dat Probleem”was.
    Ik raad U aan om daar eens af en toe in de rij te gaan staan, elke dag hoe laat we er ook heen
    gingen stond er een rij mensen met elkaar te kakelen. Maar de verhalen die we hoorden van meestal veel oudere Portugezen.
    Een heel sympathieke man vertelde alles kwijt geraakt te zijn bij de onafhankelijkheid
    in Mozambique. Dat zijn vrouw het vertikt om in de Algarve te komen wonen en dat hij
    zo eenzaam was dat hij een jongetje geadopteerd heeft uit het weeshuis en voor hem zorgt en zorgt dat hij naar school gaat.
    Veel later waren we aan de beurt en de aardige mevrouw bevestigde dit verhaal, ze zei
    ook nog dat de arme man zoveel had meegemaakt.

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk om te lezen

Nostalgia 7, slot – Sessenta anos
De Portugese Robinson Crusoe – de echte
Nostalgia 6 – De varkensslacht

Primaire Sidebar

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

en ontvang elke week gratis de nieuwste artikelen over Portugal in je mailbox.

Aanmelden

Zoek je iets?

Schrijvers gezocht

Zin om iets te publiceren op deze website? Neem contact op.

Trefwoorden

accommodatie Alentejo Algarve Aveiro Beiras boeken boekrecensie bosbrand Coimbra column Corona cultuur dagboek dieren economie emigratie emigreren fado feest gastronomie geloof geschiedenis kunst land Lissabon literatuur milieu muziek natuurpark Noord-Portugal Porto recept reizen sport steden taal taalweetjes toerisme traditie Trás-os-Montes verbouwen volksgebruiken wandelen werken wijn

Recente reacties

  • Robert Steur op Starend: “Dank voor je reactie, Josephine. Bovendien voor het volgen van mijn blog. Heimwee is geen kinderkwaal om te overgroeien. Een…”
  • Josephine op Starend: “Mooi levendig beschreven…. zie het landschap en het pittoreske plaatsje zo voor me……en heimwee neemt bezit van me… hoop het…”
  • Rijk op Zijn, zich bevinden, liggen, zitten en staan…: “Bedankt voor deze uitleg. En nu ben ik heel benieuwd naar het verschil tussen estar en ficar. Zou u dat…”
  • Josephine op Nostalgia 7, slot – Sessenta anos: “Ben het met voorgaande schrijfster eens…. slot…. wat jammer….. heb weer genoten van je levendige vertel-/schrijfstijl…. het hele gebeuren glijdt…”
  • Robert Steur op Starend: “Dag Rens, Fijn om te weten dat jij m’n stukje waardeert. Zegt het voort! Vriendelijke groet, Robert Steur”

Footer

  • Home
  • Over Portugal Portal
  • Alle artikelen
  • Schrijvers
  • Privacy
  • Cookie policy
  • Contact

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

en ontvang elke week gratis de nieuwste artikelen over Portugal in je mailbox.

Aanmelden

Portugal Portal

is een initiatief van
Winy Schalke
Arganil – Portugal
+351 91 41 28 590
mailportugalportal@gmail.com

  • E-mailadres
  • Facebook
  • Instagram

© 2021 · Website gemaakt door Alva Design