Wandelen in Noord Portugal

Om ons nieuwe oude caravannetje (1992) uit te proberen gingen we een lang weekend kamperen in het noorden van Portugal, in het dorpje Penedones. Een goede camping en een mooi wandelgebied, dat was alles wat we nodig hadden.

Vrijdag

Het rijden met de caravan was behoorlijk avontuurlijk, door de steile wegen. We moesten diverse bergketens over, maar het ging gelukkig zonder problemen. Het moeilijkst was nog om de caravan op de camping naar het juiste plekje te manouvreren. De plekken waren gelukkig zeer ruim.

Toen de caravan stond konden we met de auto (zonder caravan) boodschappen gaan doen in het nabijgelegen Montalegre. Bij het kasteel dronken we een biertje en bij de VVV daarnaast kregen we folders mee met wandelingen.

Het koken in de caravan was een luxe, vergeleken bij hoe we het eerder deden: op de grond met een kampeergasje. Na het eten gingen we even op bezoek bij Lukkien Hoiting. Zij woont in Penedones en schrijft ook voor Portugal Portal. Het slapen daarna in de caravan was ook een genot.

Zaterdag

De volgende ochtend werden we gewekt door de langsrijdende bakker, met verse broodjes en gebak, wat een luxe. ’s Middags maakten we een wandeling langs het stuwmeer Albufeira do Alto Rabagão, waar de camping aan gelegen is. Langs de camping loopt de GR 117 (Via Romana XVII), deels over oude Romeinse paden. Een prachtige wandeling door twee dorpjes, Travassos de Chã en S. Vicente de Chã. We zaten een poosje op een grote steen die als bruggetje diende, en keken naar de kikkers in het water. Dezelfde weg weer terug, wat ik nooit erg vind, want andersom ziet alles er weer anders uit en zie je andere dingen. Ook kan ik dan de foto’s maken die ik op de heenweg had willen maken maar niet gemaakt heb.

Na de wandeling even zwemmen in het stuwmeer en een biertje op het terras van Aqua Barroso, aan het water.

Terug op de camping lekker gekookt, biefstuk gebakken. Nadeel: hele caravan onder de vetspetters. Dat wordt poetsen… Morgen het spatwerk maar weer als vanouds buiten doen op het kampeergasje, wat we gelukkig bij ons hebben. Potje domino aan de tafel met lamp, luxe hoor.

Zondag

Vandaag wandelden we vanaf de camping de andere kant op, weer de GR 117.

De route was slecht aangegeven en al gauw liepen we vast in dicht struikgewas. Uiteindelijk bereikten we – deels via de asfaltweg – het dorpje Parafita, waar we na enig zoeken de route weer terugvonden. Volgens de route terug, langs enkele mooie maar gedeeltelijk dichtgegroeide paden en weer liepen we vast. Met het stuwmeer in zicht was het gelukkig niet moeilijk om weer bij de camping terug te komen. Jammer dat de route hier zo slecht onderhouden is.

’s Avonds de rest van de biefstuk gebakken (ja, we hebben ook een koelkast!), buiten, op het campinggaspitje. Daarna binnen verder gestoofd op het gasfornuis.

Maandag

Penedones ligt vlak bij de Spaanse grens. Daarboven ligt Galicië. Het leek ons leuk om even een ritje door Spanje te maken en de Spaanse sfeer te proeven. We reden naar het plaatsje Xinzo de Limia, waar we in een trendy restaurantje heerlijk lunchten. Het verschil tussen Spanje en Portugal verbaast mij altijd weer: in Spanje is alles veel opgeruimder en beter georganiseerd, lijkt het. De terugweg ging langs een kleiner stuwmeertje, over mooie weggetjes door het oostelijke stukje van het Parque Nacional da Peneda Gerês.

Onderweg maakten we nog een klein wandelingetje naar een waterval en door het dorpje Tourém, waar we besloten de volgende dag te gaan wandelen.

Dinsdag

We reden met de auto naar het dorpje Tourém waar we de Rota do Contrabando (de smokkelaarsroute) gingen lopen. Deze route verbindt de dorpjes Tourém (Portugal) en Randim (Spanje). Het pad werd vroeger door smokkelaars gebruikt omdat er geen grenspost was.

De route was goed aangegeven, maar op een gegeven moment kwamen we op een andere route, die we toen maar volgden.

Het bleek dat we tot nu toe alleen maar in een grote boog om het dorpje Tourém heen waren gelopen, de echte wandeling moest nog beginnen.

Via de juiste route bereikten we via prachtige paden het dorpje Randim, waar we op een terras een Spaans biertje dronken.

De lucht betrok: er was regen in aantocht. We besloten het rondje maar niet helemaal te lopen en (weer) via dezelfde route terug te gaan. Op wat korte buitjes na hielden we het droog en na een goed uur waren we weer bij de auto.

Na de boodschappen op de camping aangekomen barstte de regen echt goed los en de hele avond bleef het regenen. Wij hadden nergens last van in onze “huifkar” 😉 (zoals een goede vriendin ons nieuwe onderkomen noemt).

Woensdag

De volgende ochtend was het gelukkig weer droog en vertrokken we richting huis. Toen we net op weg waren hoorden we een vreemd geluid. Gestopt en gekeken wat het was: het kleine voorwieltje was losgeschoten en aan flarden gereden. Beginnersfoutje. Daarna reden we op ons gemakje terug.

Ik kijk terug op een paar fijne dagen in een prachtig rustig, niet toeristisch en ongerept natuurgebied. Een aanrader!