Op 27 oktober 2022 publiceerde NU.nl een reportage over het werken voor een callcenter in het buitenland. Hierin komen aan het woord Anna, die in Lissabon werkt, en Daan, die in Zuid-Afrika werkt. Zij schetsen een wisselend beeld van hun ervaringen. Is het nu een droomjob of een klotebaan? Nee, het is geen droombaan maar ze zouden het zo weer doen.
Er werken op dit moment naar schatting ruim 500 Nederlandstaligen via gespecialiseerde recruiters in Portugal, veelal in de buurt van Lissabon. En het zijn zeker niet alleen jongeren of studenten in een tussenjaar, er zijn ook genoeg mensen die in een tweede carriére iets nieuws willen en dan trekt het buitenland. En de zon natuurlijk. Portugal Portal publiceerde in juli van dit jaar al een artikel over werken in het buitenland.
De reportage van NU.nl kun je zien door hier te klikken.
Het is nu niet meer voor te stellen, maar het is nog niet zó lang geleden dat je als docent moeilijk aan werk kon komen. Om een uitkering te krijgen had ik sollicitatieplicht en ik solliciteerde naar van alles, óók naar een baan als callcentermedewerker in Lissabon. Van geen enkel bedrijf waar ik gesolliciteerd had, kreeg ik (überhaupt en) zó snel een reactie.
Ik werd gebeld door een enthousiaste recruiter (denk ik dat dat heet) die me meteen links van (promo)filmpjes mailde. Nadat ik daarin zag dat mijn leeftijd (meer dan) het dubbele van de gemiddelde medewerker was en ik deze contactpersoon dat voorlegde, wuifde hij alle bezwaren van tafel; nee, het was juist goed als er collega’s van verschillende leeftijden waren.
Allerlei nadelen had ik voor lief genomen om in mijn geliefde Portugal te kunnen werken, maar het knapte uiteindelijk op de huisvesting af; ik wilde niet meer terug naar het delen van keuken en sanitair als in een studentenhuis. Als bijbaantje tijdens mijn studie had ik met plezier telefonisch werk gedaan voor het enquête- en onderzoeksbureau NIPO. Dus direct na mijn studie, ‘op kamers’ bij een Amsterdamse hospita … had ik het zeker gedaan!