• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst
Portugal Portal

Portugal Portal

Online magazine over wonen, werken en genieten in Portugal

  • Wonen & Werken
  • Natuur & Ontspanning
  • Eten & Drinken
  • Cultuur & Maatschappij

De Koningin van Maladão

7 oktober 2010 door Winy Schalke 2 reacties

Jarenlang runde zij in haar eentje de Taberna (het café) van Maladão. Tia Ermelinda. Zij was de spil van het dorp en wist alles van iedereen. Ondanks haar analfabetisme een wijze vrouw, die over niemand roddelde. Onze buurvrouw. Ik hield van haar. Vanmorgen is zij in Arganil begraven.

Tia (tante) Ermelinda was één van de eerste mensen die ik in Maladão leerde kennen. Ik zag haar voor het eerst in 1995, toen wij ons huis hier vonden. Haar café, de Taberna, was het middelpunt van Maladão, het punt waar je iedereen ontmoette. Sinds 1995 is dat nog niet veranderd. Nog steeds komt bijna iedereen er ’s morgens vóór het werk een kopje koffie drinken en ’s avonds na het werk een biertje of een glas wijn.

De Taberna van Tia Ermelinda, 1995
De Taberna van Tia Ermelinda, 1995. Foto Winy Schalke

In de jaren dat wij hier nog niet woonden kwamen we vaak in de vakanties naar Maladão en de eerste die we dan altijd opzochten was Tia Ermelinda, in het café. Haar man leefde toen nog, maar die zag je zelden. Hij piepte er graag tussenuit om stiekem te gaan drinken, wat vaak tot luidruchtige ruzies in het café leidde. Na zijn dood, een jaar of 7 geleden, knapte Ermelinda zichtbaar op.

Tia Ermelinda met onze dochters, Kerstmis 1996
Tia Ermelinda met onze dochters, Kerstmis 1996. Foto Winy Schalke
Tia Ermelinda, Kerstmis 1996
Tia Ermelinda, Kerstmis 1996. Foto Winy Schalke

Rekenen

Het café was tevens een klein kruidenierswinkeltje, omdat er verder helemaal geen winkels in Maladão waren en veel mensen nog geen auto hadden. Bijna iedereen kocht en dronk op de pof. Tia Ermelinda kon niet lezen, schrijven of klokkijken, maar ze wist precies wie haar nog wat schuldig was. Rekenen kon ze goed en ze hield lange lijsten met bedragen bij op grote vellen papier, die ze uit haar hoofd en met behulp van haar vingers optelde. Die vellen lagen in een grote lade onder de toonbank, en daar borg ze ook altijd onze post op, want de postbode kwam niet bij ons (wat afgelegen) huis. Het was mij altijd een raadsel hoe ze alles weer kon vinden tussen al die papieren.

Tia Ermelinda, mei 1996
Tia Ermelinda, mei 1996. Foto Winy Schalke

De overgang naar de Euro heeft ze niet meer kunnen bijbenen. De klanten rekenden toen zelf maar uit wat ze haar schuldig waren. Tia Ermelinda werd oud. Af en toe trof je haar slapend aan, met haar hoofd op de bar. Ze werd slecht ter been en kwam het donkere café bijna nooit meer uit. Heel af en toe schuifelde ze moeizaam tot Redonda, waar ze vroeger haar Quinta (boederij met land) had.

Het café werd overgenomen door haar kleindochter Sónia met haar man en enkele jaren daarna door Elena en Jorge, een echtpaar uit Maladão. De gezellige sfeer van Tia Ermelinda is nooit meer teruggekomen.

Tia Ermelinda met haar neef uit Zuid Afrika, juli 2006
Tia Ermelinda met haar neef uit Zuid Afrika, juli 2006. Foto Winy Schalke

Op sloffen naar Brazilië

Op een middag kwamen wij langs het café en daar zat Tia Ermelinda op het bankje klaar om naar Brazilië te gaan. Ze ging in Belém wonen, bij haar zoon Ramiro en zijn vrouw Regina, op wie zij erg gesteld was. Wij wisten van niets. Ze was niet echt gekleed voor een lange reis. Ze had haar pantoffels nog aan en weigerde die uit te doen. Nichtje Rafaela die met haar mee zou reizen had een tas vol schoenen meegebracht, maar Tia Ermelinda hield voet bij stuk: “Ik houd mijn pantoffels aan.” En zo vertrok ze.

Van Ramiro hoorden we later dat Tia Ermelinda een heerlijke tijd heeft gehad in Brazilië. Wel werd ze langzamerhand dement.

Zielig

Even plotseling was Emelinda enkele jaren later weer terug. Ze leidde een zielig leventje in haar kamer boven het café. Ze kwam bijna nooit meer beneden en werd door haar dochter, die naast het café woont, verwaarloosd. Ermelinda kreeg een hersenbloeding en kon haar bed niet meer uit. Elena, die toen het café beheerde, zorgde als een dochter voor haar, heel lief.

Tia Ermelinda, maart 2010
De laatste foto die ik maakte van Tia Ermelinda, maart 2010. Foto Winy Schalke

Ziek

Een halfjaar geleden kwam zoon Ramiro met vrouw en kind uit Brazilië, om het laatste stukje van haar leven voor zijn moeder te zorgen. Ook namen zij het café over. Twee maanden geleden kreeg Ermelinda een tweede hersenbloeding, die haar bijna fataal werd. Zij belandde in het ziekenhuis in Coimbra. Gelukkig hebben wij haar nog kunnen opzoeken voordat zij daar op 6 oktober overleed. Ze is 80 jaar geworden.

Op 7 oktober was de begrafenis. Wij waren erbij. Ik vind Portugese begrafenissen vreselijk. Ik zal daar later nog eens een stukje over schrijven.

Nu ben ik benieuwd of Ramiro en zijn vrouw Regina het café in oude glorie gaan herstellen. Ze hebben in elk geval grootse plannen en het zijn heel aardige en hard werkende mensen, dus ik heb er alle vertrouwen in.

« Sport voor iedereen (2)
Glinstering in Trás-os-Montes »

Categorie: Wonen & Werken Trefwoorden: Beiras, opinie

Over Winy Schalke

Winy Schalke woont en werkt sinds 1999 in Portugal. Vanuit persoonlijk perspectief en geïllustreerd met veel foto’s schrijft zij sindsdien over haar leven. Winy is grafisch vormgever en webdesigner bij Alva Design en de maker van deze website. Zij is een van de oprichters van Women International Group in Coimbra.

Lees Interacties

Reacties

  1. Sjannie Verstegen zegt

    17 oktober 2010 om 14:05

    Mooi verhaal! Ik ben net terug uit Arganil waar ik tien dagen op de camping heb gestaan omdat mijn auto kapot was.
    Ik wilde onderzoeken of ik in Portugal iets op kon zetten voor ouderen zoals tante Ermelinda. Ik heb er vele contacten opgedaan en weet dat de nood erg hoog is. Zo las ik in de krant (ik spreek een beetje Portugees en kan het al aardig lezen) dat alleen al in een deel van de Algarve er duizenden mensen zijn die zoals Tia Ermelinda. Anderzijds heb ik getracht als leraar verpleegkunde mijn diploma’s gelegaliseerd te krijgen. Duur en erg bureaucratisch. Ik ken nog een paar verpleegkundigen in Portugal die met het idee leven iets op te zetten daar. Maar de financiering ervan moet vaak uit eigen middelen komen.

    Beantwoorden
  2. huetink jan zegt

    6 september 2015 om 18:59

    Winy wat een prachtig verhaal heb je neer gezet van Ermelinda. Wij hebben in zevenennegentig ons huisje in Maladão gekocht en zodoende Tia Ermelinda vaak meegemaakt. Een pracht iemand, de koningin van Maladão.

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk om te lezen

Boodschappen doen in de rommelwinkel
een jonge senhora Dulce en een vriendin
Een vreemde kostganger
Een-groepje-mensen-hakken-de-tuin-vrij
De ontzetting van de achtertuin

Primaire Sidebar

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

en ontvang elke week gratis de nieuwste artikelen over Portugal in je mailbox.

Aanmelden

Zoek je iets?

Schrijvers gezocht

Zin om iets te publiceren op deze website? Neem contact op.

Trefwoorden

accommodatie Alentejo Algarve Aveiro Beiras boeken boekrecensie bosbrand Coimbra column Corona cultuur dagboek dieren economie emigratie emigreren fado feest gastronomie geloof geschiedenis kunst land Lissabon literatuur milieu muziek natuurpark Noord-Portugal Porto recept reizen sport steden taal taalweetjes toerisme traditie Trás-os-Montes verbouwen volksgebruiken wandelen werken wijn

Recente reacties

  • Robert Steur op Starend: “Dank voor je reactie, Josephine. Bovendien voor het volgen van mijn blog. Heimwee is geen kinderkwaal om te overgroeien. Een…”
  • Josephine op Starend: “Mooi levendig beschreven…. zie het landschap en het pittoreske plaatsje zo voor me……en heimwee neemt bezit van me… hoop het…”
  • Rijk op Zijn, zich bevinden, liggen, zitten en staan…: “Bedankt voor deze uitleg. En nu ben ik heel benieuwd naar het verschil tussen estar en ficar. Zou u dat…”
  • Josephine op Nostalgia 7, slot – Sessenta anos: “Ben het met voorgaande schrijfster eens…. slot…. wat jammer….. heb weer genoten van je levendige vertel-/schrijfstijl…. het hele gebeuren glijdt…”
  • Robert Steur op Starend: “Dag Rens, Fijn om te weten dat jij m’n stukje waardeert. Zegt het voort! Vriendelijke groet, Robert Steur”

Footer

  • Home
  • Over Portugal Portal
  • Alle artikelen
  • Schrijvers
  • Privacy
  • Cookie policy
  • Contact

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

en ontvang elke week gratis de nieuwste artikelen over Portugal in je mailbox.

Aanmelden

Portugal Portal

is een initiatief van
Winy Schalke
Arganil – Portugal
+351 91 41 28 590
mailportugalportal@gmail.com

  • E-mailadres
  • Facebook
  • Instagram

© 2021 · Website gemaakt door Alva Design