Doet ie ’t, of doet ie ’t niet? – Deel 1

Tja en daar ga je dan. Ik ben al zo vaak in Portugal geweest, maar deze keer vertrek ik met een heel andere insteek.

Zo’n 25 jaar geleden kwam ik voor het eerst in Portugal. Door mijn werkzaamheden als docent aan de voormalige Hogeschool Haarlem was ik betrokken bij een Europees project in de gezondheidszorg. De studenten (veelal al docenten op een hogeschool of universiteit) werkten in Faro, Coimbra en Porto. De tweede keer dat ik het project bezocht (en door heel Portugal moest rijden) werd ik gevraagd om bij een van de studenten (is een van mijn beste vrienden geworden) in hun huis in Vila Nova de Gaia te logeren. Vanaf dat moment is mijn liefde voor Portugal gegroeid. In zijn gezin heb ik de afgelopen 25 jaar op vele momenten en bij bijzondere gebeurtenissen mogen zijn.

Ik ben een reiziger en voel me op veel plaatsen thuis en de laatste jaren hebben me gesterkt in een keuze maken om diverse redenen voor een toekomst buiten Nederland.

En daarom ging ik een half jaar geleden naar Portugal met een zelfgemaakt busje (soort campertje) om een nieuwe stek te vinden. Ik ging deze lange tocht aan samen met mijn Friese Stabij.

Zoeken en zoekgebied

Voor mijn vertrek had ik met veel makelaars contact gehad nadat ik uitvoerig allerlei websites, zoals idealista, kyero en green-acres had geraadpleegd. Vanaf die platforms had ik ook contact met de verkopende makelaars. Wat opvalt is dat makelaars die meertalig zijn veel vaker en ook sneller reageren dan degenen die alleen Portugees spreken.

Terwijl velen voor de Algarve gaan, heb ik daar bewust niet voor gekozen. Meer groen, wisselende seizoenen en dichter bij mijn vrienden in Vila Nova de Gaia deden me besluiten het zoekgebied eerst tot het Centrum en later tot het Noorden te beperken. En ja, dat is nog steeds fors.

Centraal-Portugal

Op YouTube volgde ik velen die al eerder de stap maakten. Vaak is dat naar Centraal-Portugal en meestal om financiële redenen: dit gebied biedt de meeste goedkopere huizen, boerderijen en stukken grond. Waarschijnlijk omdat veel Portugezen wegtrekken uit deze regio.

Ik bekeek veel huizen en een aantal waren heel interessant. Vooral de ruïnes zijn aantrekkelijk omdat je dan nog veel eigen inbreng hebt. Mijn oog viel op een mooi huis (muren, dak en verdieping al aanwezig) eigenlijk net buiten mijn zoekgebied. Er was reeds een bouwplan en het terrein bood veel mogelijkheden met veel fruitbomen en eigen water via een bron en een klein stroompje.

Tegen de makelaar zei ik: “Ik ga morgen nog een ruïne in het Noorden bekijken, maar denk dat dit het wel is”. En dan zit je de volgende ochtend in de auto en belt de makelaar met het bericht dat het huis verkocht is. Via een andere makelaar, dat wel. Ach, het heeft vast zo moeten zijn.

De ruïne in het Noorden – eenmaal klaar – zou een plaatje zijn, maar voor mij ligt het te ver van de bewoonde wereld en dan bedoel ik kroegjes of restaurants, dus ook deze werd het niet.

Noord Portugal

Mijn vrienden uit Vila Nova de Gaia die ook een weekendhuis in Arouca hebben zeiden, “Je moet naar het Noorden gaan, want …betere temperatuur, leukere mensen en beter eten”. Nu bevalt het me eigenlijk overal in Portugal altijd heel goed, dus neem ik dat maar met een korreltje zout.

Heb toen de kaart nog eens bekeken. In Ponte de Lima was ik al eens geweest. De plaats zelf en de omgeving vond ik zeer interessant. Vandaar ben ik via Arcos de Valdevez naar het national park Peneda-Gerês gereden. Soajo leek mij een mooie startpunt. Er stonden in de omgeving niet veel huizen te koop, maar wel een aantal stukken grond. Zonder makelaar bekeek ik er een paar en maakte daarna snel contact met de eigenaar van een café in het centrum, die mij van alles kon vertellen over huizen en stukken grond die niet officieel te koop stonden, maar wel te koop waren. We hebben samen meerdere percelen bekeken.

Ik toen ben ik toch weer naar centraal Portugal teruggereden om een huis voor de 2e keer te bezichtigen. Maar mijn keuze was al op Soajo gevallen.

Soajo

In Soajo zelf is heel weinig te koop. Als er al een huisje te koop staat is het snel een nieuwe AIRB&B of B&B. De meeste huisjes in het centrum zijn zeer karakteristiek en grotendeels van steen.

Verder staat het dorp bekend om de concentratie aan granieten espigueiros, eigenlijk een soort graanschuurtjes ter bescherming van graan, mais, etc. tegen het weer en de ratten. Bezoekers komen niet veel verder dan het bezichtigen hiervan, maar is veel meer te zien en te doen.

Ik benaderde een makelaar die een mooi stuk grond in Soajo te koop had, maar dat bleek niet optimaal. Hij had nog een ander stuk grond te koop, net aan de andere kan van de hoofdstraat. En toen ik dat zag kon ik alleen maar denken: “doen”! Een geweldig vrij uitzicht, heel veel druiven (dat gaat mijn nieuwe werk worden 🙂) en vlakbij het centrum.

Nu weet ik dat je goed moet oppassen met wat je koopt. Maar volgens de makelaar mocht ik erop bouwen en hij liet me de plaatjes hieronder zien. Op de eerste het totale stuk en op de tweede de bouwgrond.

Terug in Nederland heb ik alle mogelijke opties bekeken en kwam ik tot de conclusie dat eigenlijk geen enkel tiny house zou voldoen, want door de zeer nauwe toegangsweg kan het niet geplaatst worden, zelfs in flat pack (in stukken) is het heel lastig. En opvallend is dat alles wat tiny is meestal heel erg duur is.

Gelukkig is de zwager van mijn beste vriend in Portugal architect en die wilde wel aan de slag. En in een eerste zoomsessie komt hij met een goed idee en mooie schetsen.

Ik vertrek

Ik ben een groot fan van de serie, “Ik vertrek”. Helaas ben ik nu onderwerp geworden.

Volgende keer meer.

Ook verkrijgbaar in Portugal via Amazon Spanje.