Dutch Times houdt ermee op

Vandaag verschijnt het laatste nummer van Dutch Times, de commerciële opvolger van de gratis Wereldkrant. In een interview dat ik eerder had met Thomas Arts, leek hij nog hoopvol over het voortbestaan van Dutch Times, de commerciële opvolger van de wereldkrant.

In 2012 stopte de Wereldkrant als gevolg van bezuinigingen bij Radio Nederland Wereldomroep. Thomas Arts, oud-redacteur, liet het er toen niet bij zitten. “Nederlanders in het buitenland hebben recht op goede informatie”, vindt hij. Maar na tweeënhalf jaar gooit ook hij het bijltje erbij neer. Er zijn te weinig abonnees om de krant voor emigranten in de lucht te houden. Het valt hem erg zwaar, blijkt uit de brief aan de abonnees die twee dagen geleden in mijn mailbox viel.

Nederlandse vakantiegangers

Toen de Wereldkrant nog bestond, vond ik het fijn om op de hoogte te blijven van het laatste nieuws uit Nederland, internationale nieuwtjes, foto’s, sport en achtergronden die in hapklare brokjes werden aangeleverd. De Wereldkrant werd eerst alleen in de vakantieperiode verstuurd naar campings en hotels in Europa, om te verspreiden onder de Nederlandse vakantiegangers. Later lieten ook vele geëmigreerde Nederlanders zich de gratis krant toesturen en werd hij het hele jaar door gemaakt.

“We werkten met hart en ziel voor de expats en emigranten”, vertelt Thomas Arts (42 jaar). Na zijn afstuderen aan de Academie voor Journalistiek en Voorlichting in Tilburg werkte hij vanaf 1998 bij de Wereldomroep. Eerst bij de radio, en vervolgens als redacteur bij de Wereldkrant. “We wilden Nederlanders in het buitenland op maat blijven bedienen met nieuws, informatie en service”.

Toen het eind van de Wereldkrant in zicht kwam, won Arts de interne aanbesteding om de erfenis van de dagelijkse krant. “Van juli tot november 2012 was het chaotisch. Ik richtte een nieuwe organisatie op, Dutchabroad.nl en vond aandeelhouders op basis van een businessplan dat uitging van een omvangrijk abonneebestand.” Het was duidelijk dat de krant niet gratis kon blijven, maar gezien de verwachte belangstelling was Arts hoopvol over de continuïteit.

Helaas bleek gaandeweg dat de aantallen abonnees van de Wereldkrant te rooskleurig waren voorgesteld. Daardoor moesten ook de geraamde opbrengsten naar beneden worden bijgesteld. “Ondertussen liepen er wel contractbesprekingen met toekomstige redacteuren, collega’s van de Wereldomroep, die per 1 november 2012 collectief werden ontslagen.” Die besprekingen werden opgeschort toen bleek dat er na drie wervingsrondes te weinig betalende abonnees waren. “Vanwege juridisch getouwtrek kon ik geen krant maken en zou het niet verstandig zijn daarover iets naar buiten te brengen”.

Hierdoor bleven de mensen die wel al betaald hadden voor de nieuwe krant, verstoken van informatie. Arts werd ervan verdacht met het geld te zijn gevlogen en kon pas veel later schriftelijk in het tv programma Kassa uitleggen hoe de vork in de steel zat. “Het was verschrikkelijk. Alsof ik met mijn vrouw en twee kinderen op de Antillen zou gaan feestvieren! Die mediastilte ging tegen mijn natuur in. Ik wilde juist uitleggen wat er allemaal achter de schermen gebeurde, waarom de krant nog niet kon verschijnen, maar het zwijgen doorbreken zou hebben geresulteerd in een rechtszaak”.

De goede oude tijd

Thomas Arts ging bij de Wereldomroep werken omdat hij goede herinneringen had aan de tijd dat hij met zijn ouders in het buitenland kampeerde en ’s avonds naar de radio luisterde. “Dat klooien met die zenders, voordat je de goede uitzendfrequentie had gevonden. En dan samen rond de gaslamp luisteren naar de correspondenten die verslag deden uit al die vreemde verre landen. Fantastisch, dat wou ik later ook!”

Hij vond bij de Wereldomroep mensen met idealen die net even iets harder liepen voor de goede zaak. “Dat familiegevoel wilde ik vasthouden. Je moet als journalist proberen te kijken door de ogen van de expat. Het nieuws scannen op de vraag: “What’s in it for me?” Dat wil zeggen: wat zouden Nederlanders in het buitenland van Nederland willen weten. Als je na 5 jaar terugkomt uit het buitenland, zou je naadloos weer kunnen instromen, omdat je goed geïnformeerd bent en niet vervreemd. Veel mensen vinden het belangrijk om de band met Nederland te onderhouden, om wat voor reden dan ook. In die behoefte wil ik nog steeds voorzien”.

Uiteindelijk kwam er op 8 februari 2013 een eerste krant, helemaal door Thomas Arts zelf samengesteld, vormgegeven en verstuurd. Het aanbod was verschraald, geen weerbericht meer per land bijvoorbeeld. “Dat werd te duur om van een derde partij aan te kopen”. Iets later kreeg hij hulp van Bart van Riel en Rob van Dijk, twee ex-redacteuren die op vrijwillige basis meewerkten.

“Ik heb in 2013 met veel abonnees persoonlijk contact opgenomen om me te verontschuldigen voor de gang van zaken en uit te leggen wat er aan de hand was. Ik ben er trots op dat de grootste criticasters van toen, nu zo loyaal zijn en zelfs af en toe in Dutch Times schrijven”.

Dat was begin november. Arts zei toen ook dat hij de website belangrijk vond, met daarop het Forum waar verschillende thema’s worden bediscussieerd door emigranten uit de hele wereld. “De creatie van dat platform was een van de hoogtepunten van 2014”.

Krenten in de pap

Hij vertelde me al dat er nog steeds er te weinig abonnees waren om de continuïteit van Dutch Times te waarborgen. “Het is jammer dat daardoor ook onze overeenkomst met Onze Taal alweer is afgebroken, omdat we de taalrubriek niet kunnen betalen. Dat soort extraatjes zijn juist de krenten in de pap. Ook de samenwerking met De Groene Amsterdammer is, door het vertrek van de voormalige directeur, opgehouden.

Wél schrijft Wim Vriezen, ex-presentator van de Wereldomroep, sinds kort de rubriek ‘De week die was’, een terugblik op de voorbije week. Ik ben ook heel blij met de door lezers ingezonden brieven en de foto’s”. Maar hij zou inhoudelijk zoveel meer willen doen, zei hij. “2015 wordt een cruciaal jaar. De passie is er nog steeds en het ideaal blijft bestaan, maar als er niet meer abonnees bij komen, is het een uitgemaakte zaak”.

Helaas heeft Dutch Times het nieuwe jaar niet meer gehaald. Thomas Arts neemt met pijn in het hart afscheid, maar het is ook voor de lezers, gezien alle reacties in het laatste nummer, een groot verlies: “We verliezen de navelstreng met Nederland”.