In augustus wordt er in Portugal veel getrouwd en gedoopt. Want dan zijn alle naar het buitenland geëmigreerde Portugezen voor vakantie terug in Portugal, bij hun familie en vrienden.
Wij kregen een uitnodiging voor de bruiloft van Sérgio en Célia. Sérgio is aannemer in ons dorpje en hij heeft al een aantal verbouwingen voor ons gedaan. Het gebeurt niet vaak dat je – als buitenstaander – wordt uitgenodigd. Een bruiloft is vooral een familieaangelegenheid. Dit is – in de ruim zestien jaar dat we in dit dorpje wonen – pas de derde bruiloft die we meemaken. Dus wij voelden ons wel vereerd.
Geen zin
Vaak hoor ik van mensen die zijn uitgenodigd voor een bruiloft dat ze er helemaal geen zin in hebben. Hoe komt dat? Voor wie weinig verdient is zo’n bruiloft een flinke uitgave, zeker als je met je hele gezin bent uitgenodigd. Je dient in nieuwe nieuwe feestkleding te verschijnen en als cadeau een envelop met tussen de 50 en 75 euro per persoon aan het bruidspaar te overhandigen. Dit is bedoeld om de bruiloft te financieren. Een heel bedrag, vooral voor wie het Portugese minimumloon (€ 530 per maand) verdient. Ik begrijp nu wel waarom mensen vaak klagen wanneer ze – alweer – voor een bruiloft zijn uitgenodigd.
Het ontbijt
Om 10 uur worden we verwacht voor het ontbijt in het huis van het bruidspaar. Ontbijt op z’n Portugees. Geen koffie, thee of sap, maar witte wijn en frisdrank. Leitão (speenvarken), gegrilde kip en vlees, pizza, zoetigheden, fruit, kaas, worst en brood. Hiervoor – en voor de rest van de dag – is een cateringbedrijf ingehuurd.
De fotograaf Brandão uit Arganil maakt ondertussen foto’s van het bruidspaar en hun familie. De gasten druppelen binnen. Ik word meteen enthousiast begroet door Beatriz (8) en Marta (4), helemaal in het nieuw tot en met de schoentjes, en vanochtend vroeg al naar de kapper geweest voor mooie kapsels met ingenieuze vlechtconstructies. Ze stralen. Ook hun ouders Teresa en Paulo zijn helemaal in het nieuw. Teresa heeft een heel nieuw kapsel. Wat moet dat een geld gekost hebben. Teresa (zij maakt bij ons schoon) vertrouwt me toe dat de nieuwe schoenen van de meisjes door één van haar werkgeefsters zijn betaald.
Naar de kerk
Tegen twaalven, wanneer iedereen er is, rijden we met zijn allen naar São Martinho da Cortiça, een dorp op 15 km afstand. We rijden vaak langs dit dorp, het ligt op de weg naar Coimbra. De oude dorpskern had ik nog nooit gezien. Verrassend mooi.
Buiten voor de kerkdeur wordt het gezinnetje begroet door de pastoor. Wie wil wordt door de pastoor uitgenodigd om mee de kerk in. Inderdaad blijven enkele families (met kleine kinderen) buiten op het mooie beschaduwde kerkpleintje.
Oh ja, en in de sacristie wordt ook nog even het register voor het burgerlijk huwelijk getekend. Handig, je hoeft hier dus niet ook nog op het gemeentehuis te trouwen.
Naar de Mont’Alto
Na nog meer fotosessies van het bruidspaar met familieleden buiten, rondom de kerk, rijden we met de stoet auto’s toeterend naar de Mont’Alto (18 km), de berg boven Arganil. Het bruidspaar rijdt gewoon in hun eigen autootje ergens middenin de stoet.
Het is een snikhete dag. Maximum temperatuur van 42 graden is voorspeld. Boven op de berg Mont’Alto is het dan ook erg warm en er is weinig schaduw. De tafels met hapjes voor bij het aperitief, buiten, moeten zo nu en dan worden verplaatst.
De hapjes zijn geweldig. Er is een hele presunto (gerookte ham) en een bar met diverse cocktails.
Als de hapjes op zijn gaat het gezelschap naar beneden, waar in het restaurant de warme lunch wordt geserveerd.
Maar waar zit het bruidspaar? Een beetje sneu, vind ik, helemaal alleen, aan een soort voorzitterstafel, de zaal in kijkend.
Wij gaan naar huis, als eersten, want we hebben nog een verjaardag thuis. Ook wel een beetje opgelucht dat we weg kunnen, want dit feest gaat nog uren door.
Er komt nog de bruidstaart met champagne en een avondmaal met bergen garnalen. Dan wordt er nog gedanst met live muziek tot diep in de nacht. Het lijkt een sprookje, deze dag. Even voel je je als bruidspaar rijk en je gasten financieren dit. Mooi toch?
Mooi verhaal! Geeft een goed beeld…
Dank je, Mirelle, dat was precies mijn bedoeling!
Leuk verhaal, Winy! Dat is nog eens wat anders dan maandagmorgen (want gratis!) samen op de fiets naar de burgerlijke stand om een document te regelen.
Wat een mooi beeld van hoe een trouwerij daar aan toe gaat. Als wij in Portugal zijn, gaan wij standaard elke zaterdag iets voor 12:00 u naar een dorpskerk. Geheid is er een bruiloft of doop. Blijft mooi om te zien dat een ieder nieuwe kleren en schoenen aanheeft. De oudere dames in het blauw en de weduwen in het zwart.
Wij werden na de bruiloft van onze buren bijgewoond te hebben nog tot 3 dagen uitgenodigd omdat er zoveel eten over was gebleven van de bruiloft. Ook werden er tijdens de bruiloft nog activiteiten gedaan om meer geld te verzamelen. Het verknippen van de stropdas van de bruidegom bijvoorbeeld. De stukjes werden per opbod verkocht.
Mooi verhaal! Ter aanvulling: de 50/75 euro is het “starttarief” voor vrienden en bekenden, familie komt niet onder de 100 euro weg zonder een goed excuus (werkeloosheid bijvoorbeeld, echt, ik heb meegemaakt dat er tekst en uitleg werd gegeven). Naaste familie kan helemaal door het dak gaan, de trouwjurk van mijn schoonzusje werd door haar alleenstaande zus geheel betaald, een envelop met vier cijfers voor de komma voor een stel is heel gewoon.
Dat wist ik niet Cees, wat ongelofelijk is dit, terwijl veel mensen echt arm zijn.
Heel herkenbaar dit! Ik ben zelf twee keer te gast geweest op een Portugese bruiloft en dat ging er precies zo aan toe…
Beste Winy,
Jouw verhalen zijn zonnestraaltjes op een zondagmorgen.
Dankjewel.
Dankjewel Joke, voor jouw compliment. Nu is mijn zondagmorgen ook helemaal goed!
Hoi Winy. Eind mei ben ik uitgenodigd op trouwfeest in Nazaré. Meer zelfs, ik ben er moderator/ceremoniemeester van de niet kerkelijke huwelijksviering. Ik zou daarom graag meer weten over typische huwelijkstradities in Portugal. Kun jij me daarbij helpen ? Misschien kun je helpen met websites hieromtrent waarbij ik meer over de tradities te weten kom zodat ik op het feest misschien wat verloren gegane tradities terug in het leven roep ? Bedankt alvast. Filip.
Hoi Filip, wat ik ervan weet komt uitsluitend uit eigen ervaringen. Kan het aanstaande bruidspaar je niet een beetje inwijden in de tradities? Of zoek eens naar websites van bedrijven die bruiloften organiseren in Portugal. Succes en een mooie bruiloft!
Hoi Winy. Eind mei ben ik uitgenodigd op trouwfeest in Nazaré. Meer zelfs, ik ben er moderator/ceremoniemeester van de niet kerkelijke huwelijksviering. Ik zou daarom graag meer weten over typische huwelijkstradities in Portugal. Kun jij me daarbij helpen ? Misschien kun je helpen met websites hieromtrent waarbij ik meer over de tradities te weten kom zodat ik op het feest misschien wat verloren gegane tradities terug in het leven roep ? Bedankt alvast. Filip
Bom dia Winy!
Dank je, een leuk stuk om terug te lezen, al is het even geleden.
Ik ga a.s. zaterdag naar een bruiloft van vrienden van mij, zijn hebben een keer in mijn huis in NL overnacht en ik verblijf wel eens bij hen en hun vader / mijn klant is dat, in Oporto.
Hoorde ook al over de gekke bedragen die men zou verwachten… denk je dat dit inmiddels ietwat genormaliseerd is, of nog steeds zo…?
En als ik als buitenlandse gast alleen kom en al de vlucht en hotel betaal, wat zou dan redelijk zijn als bedrag?
Op mijn vraag aan de vader wat hun wens is, geeft hij aan dat ze voorkeur voor geld hebben, echter hijzelf vindt dat minder leuk, zou een origineel cadeau uit NL ook leuk vinden.
Dank en groet Robert
Hoi Robert. Ik ben de dochter van Winy en dacht: misschien goed om mijn ervaring te delen, aangezien ik al heel wat trouwerijen mee heb gemaakt van mijn Portugese vrienden.
Het is gebruikelijk er proberen achter te komen wat het bruidspaar voor jouw betaalt om erbij te zijn (de kosten van het eten eigenlijk). Dat is toch wel het minimale bedrag dat verwacht wordt.
Uiteindelijk wil het bruidspaar natuurlijk gewoon dat je er bent en zullen ze vast snappen dat je al best wat kosten hebt om erbij te zijn. Wat iedereen zegt is: je geeft wat je kan geven (dás o que podes).
Zelf vind ik een echt cadeau veel leuker en persoonlijker, maar ik weet dat de meeste mensen toch liever geld ontvangen. Ik denk dan maar: mijn cadeau (geld) is een stukje van hun huwelijksreis.
Misschien een idee om wat Nederlands servies als cadeau te geven? Van de Blokker of zo kan het best wel goedkoop zijn en toch duur lijken 😉
Hoi Loes, ook een goed idee, ga ik morgen voor kijken! Thanks!
Hoi Ella,
Leuk dat je ook even reageert en dat je heel wat bruiloften hebt mogen meemaken van vrienden daar. Ben iig vereerd dat ze me vragen en vind het ook wel leuk. Ik merk zo wel dat locals inderdaad wel gewend zijn flinke bedragen in geld als cadeau te geven, maar ook dat ze begrijpen dat vrienden uit andere landen graag iets origineels geven. Ik denk dat ik dat ga doen, morgen kijken of ik wat leuks kan samenstellen. Zo kom ik incl. vlucht en auto etc. iig niet boven de vijfhonderd uit… :))
Veel woonplezier nog in Portugal! Waar wonen jullie ergens en is het goed te doen er te werken als Nederlander?