Een rode bank

Het beschermde waddengebied van de Ria Formosa bestaat uit meerdere eilandjes waarvan slechts drie bewoond zijn: Farol, Culatra en Armona. Farol en Culatra zijn qua bewoning nog authentiek, er wonen voornamelijk vissers met hun gezinnen. Er is een lagere school, een kerk, een pinautomaat en er wordt post bezorgd. Dat kun je van Armona helaas niet zeggen.

Armona is voor de één een retraite plek en voor de ander een ongebreideld feesteiland. Uit de praktijk blijkt dat beide naast elkaar kunnen bestaan, niet in de laatste plaats omdat elk huisje op Armona inmiddels in bezit van buitenlandse handen is. Allerlei nationaliteiten strijken op het eiland neer en vissershuisjes veranderen in kleine paleisjes met een verfijnde inrichting. De natuur en het menselijk comfort strijden constant om prioriteit.

Wij zijn in het gelukkige bezit van een klein paleisje met uitzicht op de Lagoa dos Patos en hebben het met veel bloemen versierd. De tuin is mijn trots en zo voel ik me ook, als ik zie dat mensen blijven staan om het stukje eiland, dat door mij is aangekleed, te bekijken. Wij wonen semipermanent op Armona, als in de zomermaanden iedereen naar ons eiland komt gaan wij er juist van af.

Voor alle kluszaken moet je van het eiland af naar Olhão of – en veel vaker – Faro. Je moet je boodschappenlijstje wel compleet afwerken, want één schroef tekort en je moet weer met de veerboot. In de winter gaan ze maar vier keer per dag en dat is vervelend voor het voortvarend afwerken van een klus.

Gratis bezorgen

Soms kun je een leverancier ertoe bewegen om spullen naar je huisje op het eiland te brengen. Laatst hadden we een bank nodig en na wat zoeken vonden we een mooi roodleren exemplaar bij Conforama in Olhão. ‘Incluindo entrega’ stond er uitnodigend bij, aangevuld met ‘no concelho de Olhão’, als onverbiddelijke begrenzing van het gratis bezorggebied. Armona ligt in de gemeente Olhão en hoewel Conforama wat tegensputterde vanwege de complexiteit van de bezorging; de aanbieding was zonneklaar dus de deal werd gesloten. We attendeerden Conforama op Gil, de enige transporteur van het eiland in bezit van schip en quad met aanhanger. “Komt goed, wij laten vaker spullen naar het eiland brengen”, was het antwoord van Conforama.

Corona bleek ook hier een vertragende factor. We hadden al en kregen steeds meer zin in onze rode bank. Eindelijk brak de dag aan en eindelijk om 11 uur zou de bank worden gebracht, door Gil, dachten we, maar we hadden hem al een paar keer zonder bank voorbij zien rijden.

Steekkar

Het duurt en duurt en eindelijk om een uur of één komen 2 mannen aan de deur. Moet hier een bank bezorgd worden vragen ze? Wij knikken verbaasd, omdat er in de verste verte geen bank te zien is. Nee, die bank staat bij een ander huis, waarvan gedacht werd dat de bank daar naar toe moest. De vraag is of wij een steekkar hebben zodat ze de loodzware bank naar ons kunnen brengen. En nee, wij hebben geen steekkar dus de heren moeten de bank over een afstand van ongeveer één kilometer naar ons huis dragen.

Een half uur later komen ze met de bank aanzeulen en drinken ze ieder 2 pilsjes om weer op krachten te komen. De mannen behoren tot de vaste kern van het Conforama personeel. Het bezorgen van goederen op het eilandje wordt beschouwd als een uitje. Lekker bezorgen op het vakantie eiland Armona, dat wil iedereen wel.

Voor € 30 zou Gil het transport tot aan onze voordeur geregeld hebben. Nu zijn twee man er bijna een hele dag mee bezig geweest. Je verbaast je als Nederlander echt over de denkwijze van de opdrachtgever, maar ’s lands wijs, ’s lands eer. Pennywise, poundfoolish”, zei mijn Engelse buurman.

Klik hier voor een lijst met boeken over de Algarve