Fonetiek

Leven in de alledaagse realiteit van het heden. Tussen hoop en vrees. Continu laverend tussen verbeelding en herinnering.

“Tijdens mijn verblijf in Quinta das Lágrimas en de stad Coimbra, verdwijnt het virus in mijn eigen beleving meer naar de achtergrond.”

Schrijft Carla, gastblogger voor Saudades de Portugal. Coimbra spreek uit als kowiembruh.

Natuurlijk niet perfect. Maar ’t komt redelijk in de buurt. Een Portugees woord fonetisch opschrijven. Om het op z’n Neder-Portugees te kunnen uitspreken. Bepaald niet simpel. De kunst is om een begrijpelijke transcriptie weer te geven. Van achtereenvolgende spraakgeluiden.

Relevant

Bij voorkeur met een platte schrijfwijze. In een vorm die de correcte uitspraak van het Portugees zo dicht mogelijk benadert. Een lastige opgave. Vooral met die accenttekens, tildes en neusklanken. Best ingewikkeld bij nader inzien. Na lezing van uitgebreide verhandelingen op internet.

De fonetiek of fonetica is het onderdeel van de taalkunde dat zich bezighoudt met de bestudering van de fysiologische, fysische en perceptieve aspecten van spraak.

Wikipedia

Carla toert door Portugal. In deze tijd van Covid. Zij vertelt lezers over haar belevenissen.

“Doordat er goed wordt toegezien op het uitvoeren van de richtlijnen, de sociale kattenbelletjes (‘mevrouw vergeet u niet uw mondkapje’), de ruimte én rust die het land te bieden heeft, de in overvloed aanwezige natuur en uitgestrekte stranden waar afstand tot elkaar geen enkel probleem vormt, is het virus met name ‘voelbaar’ bij het zien en dragen van de verplichte mondkapjes in openbare ruimten.”

Opgelucht

Een opvatting die een-op-een strookt. Met de ervaringen van onze kleinzoons. Genietend tijdens hun surfvakantie op Praia de Malhão (spreek uit: Majo). Nabij Vila Nova de Milfontes. Samen met hun ouders en een hele vriendenschaar.

Waar woeste golven van de Atlantische Oceaan het strand aantrekkelijk maken. Voor bodyboarden en surfen. Vanwege de plaatselijk heersende sterke stromingen.

Een opkikkertje voor de jeugd. Onverwacht ontspannend na de mentale benauwdheid. Die Nederland in de greep hield. Tijdens de afgelopen maanden.

Een locatie van uitzonderlijk landschappelijke schoonheid. Zonder cafés, strandwachten of ligstoelen. Een desolate vlakte met eindeloos veel zand. Zo hier en daar een handvol vissers. Waar de oceaan de golven opjaagt. Die uiteenspatten als een doffe ademhaling.

Begrensd door een fraaie rotsformatie. Bekendstaand als Das Galés. Waar zandduinen plaats maken voor zacht glooiende kliffen. Waar de oceaanlucht een bittere, zoutige smaak heeft. Onbarmhartig scherp en bijtend. Op droge, door de wind gebarsten lippen.

Al mijmerend zegt het recente verleden mij weer even gedag. Zodra een warme windvlaag langs mijn gezicht strijkt. Zachtjes als een onzichtbare hand door mijn haar woelt. De luchtstroom verzadigd in een stoffige waas van hoogzomer, die geurt naar overrijp fruit.

Stemming

Geplaagd door de beklemmende atmosfeer. Zodra treffende beschrijvingen mijn herinnering beginnen te prikkelen. Sinds mijn adolescentie heb ik ’t boek niet meer gelezen. De Pest uit het oeuvre van Paul Camus. Weer helemaal in de mode. Bovendien reuze actueel.

Gefascineerd door de volstrekte eenzaamheid. Die de verlaten kuststrook uitstraalt. Onderwijl komt een strofe in mij op. Aan Portugals ontheemde westkust. Neergeschreven in een gedicht van Matthew Arnold, ‘Dover Beach‘ getiteld. Passend bij de huidige tijdgeest.

… Ach, liefste, laten we eerlijk zijn
Naar elkaar! voor de wereld, die lijkt
Voor ons te liggen als een land van dromen,
Zo divers, zo mooi, zo nieuw,
Heeft echt noch vreugde, noch liefde, noch licht,
Noch zekerheid, noch vrede, noch hulp voor smart;
En we zijn hier als op een donkere vlakte …

Bemoedigend

Bepaald geen opbeurende dichtregels, bedenk ik mij opeens. Ach en bovendien ook dat nog. Van alle plaatsen, in Dover. Minder deprimerend en stukken troostrijker. Vind ik het citaat van die blogger, Carla. De quote die zij las op Facebook.

You can’t buy happiness, but you can buy a ticket to Portugal and that is pretty much the same thing!

Treffender kun je het niet verwoorden. In mijn ogen wel. Benieuwd hoe lang het gaat duren. Totdat het weer mogelijk zal zijn. Om zorgelozer dan ooit, even op en neer te wippen. Tussen Amsterdam Schiphol en Aeroporto de Faro, vice versa.

Verknocht aan Oljoes-djaa-goe-wa. Let op: goe uitspreken als in Google! Proefondervindelijk moeilijk, zeg dat wel, die fonetiek.