Hoofdletters

Doodnormaal. Niks onbeleefdheid, is mij verteld. In Portugal staat-ie aan. Televisão, vrijwel in elk restaurant, pastelaria, café of kapperszaak. Een vorm van gastvrijheid.

Bellen, gebeld worden en internet. In Europa steeds goedkoper. Voor iedereen mogelijk. Permanent overal mobiel bereikbaar.

Een gesprekje aanknopen, of gaande houden. Over wat zoal voorbijkomt. Ultiem nut van de Portugese kijkbuis. Puur functionaliteit. Niet passief kassie kijken, dus.

Almoço

São Marcos da Serra, een speldenprik. Rechts van de weg afslaan. De afslag omhoog rijden. Restaurante Cantinho dos Caçadores. Makkelijk te vinden. Met handgeschreven routebeschrijving. Zonder digitale hokus pokus.

Lunch met de grootouders van onze kleinzoons. Residentes, halve Portugezen. Een vrolijke familiebijeenkomst. In dit doorsnee restaurant. Genieten van het weerzien. Leuke fotomomentjes.

Wel even delen met de thuisblijvers, hoor. Voeling houden met het thuisfront. Tijdens je verblijf over de grens. Fluitje van een cent. Vroeger, ja vroeger was niet alles beter.

Tijdgeest

Niet vergeten om bijtijds op te waarderen. Zorgen voor genoeg beltegoed. Om te sms’en op de Nokia 3310. Mobiel bellen vanuit het buitenland was kostbaar. Een sms’je scheelde een slok op een borrel.

Portugal, alsof iedereen er eentje heeft. Alsmaar in de weer met hun telemóvel. Aan de tafel hiernaast niet anders. Die jeugdige internetters weten niet beter.

Aangestoken door een wereldwijd uitgerolde epidemie. Turen op schermpjes. Internetnieuws consumeren. Dat maakt het twijfelachtig. Nuttig of niet de beeldbuis. Die aanstaat daar in de hoek.

Spoorzoeken

Heel vroeger sprak je met elkaar af. Geen nieuws betekende goed nieuws. Bovendien had je Radio Nederland Wereldomroep. Op de korte golf van een draagbare transistorradio. Voor Nederlanders op reis.

“Een oproep voor die-en-die rondreizend in Verweggistan. Uw familielid is ernstig ziek. Beluistert u dit bericht, bel dan direct met de ANWB”. Voltooid verleden tijd.

Tegenwoordig op een enkeling na. Met elkaar verbonden, dankzij smartphones. Elk moment chatten met onze dierbaren. Al whatsappend verplaatst de mensheid zich over de globe.

Opgestoten in de vaart der volkeren. Je kunt in dit restaurant online. Een knikje krijg ik als antwoord. Op mijn vraag om het wachtwoord. Van de beveiligde WiFi.

Zwetsen

Nou ja vraag, meer een taalworsteling. Die mix van Engels. Een paar woorden Portugees en gebarentaal. Gelukt, de ober brengt een briefje. Druk, druk, dus hij verdwijnt weer in een oogwenk.

Erop staat: “A7BØØ853EE Letras Maiuscolas”. Prakkiseren wat ik nu moet intypen. Zoek het zelf maar uit. Net als vroeger sms′en? Hallo zeg, ik ga wél met de moderne tijd mee. Ben geen digibeet. Internet op mijn iPhone, een makkie.

Het systeem weigert toegang. Oeps, kom er maar eens achter. Charmant die telemóvelgeneratie. Zij biedt uitkomst. Behulpzaam in perfect Engels. Hoofdletters gebruiken in die code.

Sukkel, niet alles wat op het briefje staat intypen. Beschamend, mijn Portugese ongeletterdheid. Portugal is bezig met een digitale inhaalslag.

Met Espaço Internet, las ik. Iemand erin geïnteresseerd? Op dit ogenblik niet op tv en niet op YouTube. Kun je er ook geen kletspraatje aan ophangen.

Bespaar je de moeite. Gewoon een beetje leuteren, weet je wel. Ach, laat ook maar. Hmmm… Letras Maiúsculas. Niet maiuscolas, zoals op ’t briefje. Daarover een andere keer. Die kreet vergeet ik echt nooit meer. Hoofdletters.