Killer Joe

Bij het lezen van de titel Killer Joe zal menigeen die muzikale interesse of kennis heeft de gedachten laten gaan aan het prachtige muziekstuk van Benny Golson. Veelvuldig uitgevoerd door talrijke bigbands. Het lied gaat over een Amerikaanse rokkenjager uit de dertiger jaren, strak in het streepjespak, zwarte streepsnor en witte schoenen.

Daar zijn, behalve die witte schoenen, geen verbindingen, want dit verhaal gaat over onze kat.

We hebben sinds een half jaar een kleine witte kater rondlopen, die inmiddels al zo in ons huishouden is geïntegreerd als Romeo bij Julia of K bij LM.

Hij luistert naar de namen Jesus, Joe, Gato, Poes, Corrie, Kutkat, willekeurig passend bij de gelegenheid of ingeving.

Jesus

De naam Jesus behoeft een nadere toelichting. Tot eind vorig jaar hadden wij een grote, 56 kilo wegende, zwarte, enorm lieve Portugese Rafeiro do Alentejo. Rapaz heette deze hond en is op een kwade zondag in november door een jager doodgeschoten.

Met enorm verdriet en ongeloof hebben we het prachtige dier op ons eigen landje diezelfde dag nog begraven.

Tijdens het graafwerk komt er uit het niets een piepjong, handgroot wit katertje aangelopen. Hij komt bij mij staan, kijkt me aan met een blik: ‘Ik ga hier niet meer vandaan’.

Door mijn tranen heen aanschouw ik dat mormel en ben nog zo ontdaan door het gebeuren met Rapaz dat ik huilend roep: ‘Jesus, ik wil geen kat’. Jesus is sinds die dag dus onderdeel van het huishouden.

Spelen

Het was wel wennen, een hond is geen kat en andersom ook niet.

Een vriendin van Lilian, die zelf dol is op poezen, adviseert om van aluminiumfolie een balletje te maken, daar kan hij leuk mee spelen.

En inderdaad, wat een feest. Wat een handige sodemieter, wat een pret, wat een snelheid, volledige controle, als een profvoetballer, ik noem hem Coen Moulijn die dezelfde maand nog in Nederland overlijdt, onwetend van deze vernoeming.

Ik zit op mijn stoel op de veranda. Jesus komt aanscheuren met het aluminium balletje tussen zijn vervaarlijke tanden, draait 180 graden om zijn as, gooit het balletje een ruime meter omhoog, op ooghoogte komt het voorbij en lijkt mij te vragen hoe lang dit nog moet duren, kat vangt de bal met zijn linkerpoot, geeft een voortreffelijke voorzet naar zijn rechter, haalt enorm uit, de bal komt met tegeneffect doodstil te liggen tegen de betonnen muur, lijkt iets te bewegen, Jesus komt uit het niets aanvliegen en landt met vier poten gelijkertijd op de bal, neemt de bal in de mond, werpt het voorwerp feilloos tegen mijn schoen, sprint erachteraan, komt tegen mijn voeten tot stilstand, pakt de bal, staat volledig recht op de achterbenen, laat me trots zijn speeltje zien, geeft het ding weer een oplawaai en rent er weer achter, wat een heerlijk schouwspel.

Vrienden

Maar de tijd heeft niet stilgestaan. Jesus is wat groter gegroeid, ook is hij grote vriend met Amiga geworden. Amiga is het zusje van Rapaz, dat na zijn dood bij ons is komen wonen, tikkie kleiner maar ook goed voor 52 kilo op de weegschaal.

Het samenzijn van de grote hond en de kleine kat gaat in tegenstelling tot het spreekwoord wonderbaarlijk goed. Letterlijk 8 poten op dezelfde buik. Slapen vaak in dezelfde mand, kat gaat mee uit wandelen als het tijd is voor de hond en ze weten gezamenlijk exact het tijdstip voor de hap.

Jacht

Ik zit weer eens op mijn stoel op de veranda. Jesus komt aanscheuren met een half levende veldmuis tussen zijn vervaarlijke tanden, draait 180 graden om zijn as, gooit het beestje een ruime meter omhoog, op ooghoogte komt het voorbij en lijkt mij te vragen hoe lang dit nog moet duren, kat vangt de muis met zijn linkerpoot, geeft een voortreffelijke voorzet naar zijn rechter, haalt enorm uit, muis komt met tegeneffect doodstil te liggen tegen de betonnen muur, lijkt iets te bewegen, Jesus komt uit het niets aanvliegen en landt met vier poten gelijkertijd op dat diertje, neemt hem in de mond, werpt hem feilloos tegen mijn schoen, sprint erachteraan, komt tegen mijn voeten tot stilstand, pakt de muis, staat volledig recht op de achterbenen, laat me trots zijn prooi zien, geeft het dier weer een oplawaai en rent er weer achter, wat een gruwelijk schouwspel.

Het spelen heeft plaats gemaakt voor de intuïtieve jacht. Naast de veldmuis zijn afgelopen twee weken drie merels, vier salamanders en twee veldmuizen het slachtoffer geworden van ons zo lieve katje. En het verorberen van een salamander, van kop tot staart, gaat gepaard met een hoop geknars, ben ik achtergekomen. Ik mompel dan zoiets van ‘Jesus, dit is wel je laatste avondmaal’ van vandaag bedoel ik dan om geen verwarring met een ander beroemd verhaal te scheppen.

Jawel, ik zit alweer op de veranda. Naast mij op de grond ligt Amiga in standje ‘na mij de zondvloed’ oftewel op haar linkerzijde, de poten rechtuit en de ogen strak dicht. Ik hoor vanuit de tuin een vreemd geluid, tussen piepen, kermen en grommen in. En de hond had het geluid ook gehoord. Als Amiga normaliter opstaat gaat dat gepaard met moeizaam gekreun en poot voor poot.

Prooi

Dat was nu anders. Als door de bliksem getroffen stond ze binnen een seconde rechtop, oren gespitst, nou ja de eerste drie centimeter, de rest hangt bij haar van nature naar beneden. Ze loopt naar het hekwerk, kijkt en in een oogwenk is ze van de veranda verdwenen richting achtertuin. Zelden heb ik haar zo snel zien bewegen. Ik stond op en zag op de grens tussen het korte en lange gras de kat met de staart van een konijn in de bek, twee poten gehaakt in de dij van het beest dat toch nog enige poging deed om zich van de kat te ontdoen. Dat leek kans te hebben, ware het niet dat de kat de hulp van haar grote vriendin had ingeroepen die zich geen twee keer liet roepen. Amiga greep met haar grote kaken de voorkant van het konijntje vast. Jesus kon zich hierdoor ietsje ontspannen, kennelijk had die zich aan de grootte van deze prooi flink vergaloppeerd.

Toen Amiga het konijntje iets wilde verpakken in haar bek, kreeg dit dier een halve seconde ruimte wat aanleiding voor hem was om zich als een haas, lees konijn, uit de voeten te maken. Amiga sprong er als een hert met gestrekte poten achteraan maar moest toch toegeven aan het feit dat het konijn vandaag niet het haasje zou worden. Teleurgesteld wandelde het span de veranda op.

Laat ik de kat maar iets meer eten geven, vinden de andere beestjes op het land vast niet erg. Het is zes uur, ik rammel wat met de kattenbrokjes en roep ‘Corrie… brokken’.

Zo is de link naar muziek toch weer gemaakt.