Onze Marcelo ontvangt een eredoctoraat

Wij hebben een hele aardige president, Marcelo Nuno Duarte Rebelo de Sousa. Hij is dan ook erg populair, en zou zomaar weer herkozen kunnen worden, ware het niet dat dit zijn laatste termijn is. Hij wordt in de volksmond altijd liefkozend Marcelo genoemd. Een man zonder pretenties die gewoon in de rij in de supermarkt staat.

Hij kreeg een eredoctoraat van de universiteit in Pernambuco, Brazilië

De president ontvangt de titel Doctor Honoris Causa aan de Federale Universiteit van Pernambuco. Het voorstel om de titel toe te kennen werd ingediend door de Raad van het Centrum voor Rechtswetenschappen van de UFPE ter erkenning van de “opmerkelijke academische en politieke loopbaan van het Portugese staatshoofd”. Marcelo is hoogleraar rechten aan de Universiteit van Lissabon.

“De universiteit voelt zich zeer vereerd door dit moment. Onze gemeenschap is blij en ontvankelijk,” zegt de rector van UFPE, Alfredo Gomes, tegen de journalist van DN Brasil.

Ik zie het gebeuren op de enorme TV die MEO in haar winkel heeft staan. Ik ben daar om voor de zoveelste keer een verzoek in te dienen of ze alsjeblief nog effen willen kijken naar de verbinding, want die is sinds de verhuizing begin januari hopeloos krakkemikkig. Maar daar ga ik nu verder niet over door, want dat gezeur en gesleur is een minder gezellig onderwerp voor een blogje op de zondagochtend.

Universiteiten hebben erg merkwaardige gewoontes. Ze zijn vaak gehuisvest in prachtige oude panden. Dat is heel mooi. Dat geeft een historisch perspectief. Hun gezagsdragers hebben bij officiële gelegenheden meestal nog pakjes aan die uit dezelfde tijd stammen als de oprichting van het instituut. En dat is heel raar. Geeft ook perspectief, maar dan op een heel andere manier.

Beetje hetzelfde idee als de katholieke kerk – als je dat nuchter bekijkt, is het minstens heel merkwaardig dat een groep ouwe mannen in een lange jurk met kant afgezet, en een gordijn vermaakt tot cape, met een opengewerkte puntmuts op, een menigte toespreekt die dat allemaal heel serieus neemt. Als je een buitenaards wezen bent, en je ziet dit voor het eerst, sta je waarschijnlijk met grote ogen te kijken.

Universiteiten doen hetzelfde dingetje als ze een eredoctoraat uitdelen

Napoleontische hoofddeksels, punt- of slaapmutsen, lange mantels, en liefst alles in donkere kleuren. Zwart is het populairst, op de voet gevolgd door donkergrijs en donkerblauw. In Brazilië zijn ze wel een béétje meegegaan met die europese toon, maar aangezien ze daar toch een zonniger natuur hebben (ook de mensen), hebben ze het een beetje vrolijker aangepakt.

Ik kon mijn lachen niet houden toen tijdens de plechtigste momenten, de franje van hun hoeden vrolijk heen en weer slingerden. De hoogleraar van de universiteit een witte plus glanzende witte toga, Marcelo een rode lampekap met een mooie dieprode superman cape. Het mooiste is wel de punnik op de bovenkant die rechstreeks van de traditionele franse alpinopet is afgekeken, en wat verdikt is om dat te verhullen.

Het zal je gebeuren, dat je ten overstaan van de halve wereldbevolking zo’n lampekap met franje op moet, en dan nog een serieuze postzegel moet trekken ook. Hij zette ‘m dan ook gauw weer af; Marcelo is niet een man van franje en fratsen, lijkt me.

Het valt niet mee om een eredoctoraat te ontvangen op een waardige manier met een lampekap op je hoofd, maar ’t is ‘m gelukt.