Spinrag

Voor het schuurraampje. Op een verstofte vensterbank. Zo’n verfijnde creatie. Door mensenhanden gemaakt. Mooi ingelijst. Een beetje verweesd weggezet.

Expositie

Gezelschap gehouden. Door een natuurlijk gesponnen kunststukje. Glimmende, plakkerige zijden draadjes. Minuscuul, nog geen tiende millimeter dik. Supersterk van elastisch biologisch materiaal.

Gekiekt in Oldeberkoop. Een dorpje in Friesland. Men organiseert jaarlijks een kunstroute. Open Stal, een fenomeen. Kunstenaars exposerend op erven, in schuren. Op diverse dorpslocaties. Midzomer.

Verlangen

Ongetemd, reikhalzend uitkijken naar Portugal. Heldere beelden incluis. De rijzende zon die een warm welkom bereidt. Zelfs in november aan het firmament. Anders in dit jaargetijde, dat Mediterrane lichtschijnsel. Zodra de herfst begint niet meer uit m’n gedachten.

Meestal klopt ’t, proefondervindelijk. Soms zijn de weergoden minder welgezind. Incidenteel, maar toch erdoor verrast. Een spectaculair wolkendek, waarmee de horizon versmelt. Ongewenste bemoeienissen van Pluvius, de regengever.

Zinnebeeldig

Voor ophanden zijnd najaar. Ragfijn toonbeeld van schoonheid. Nietsvermoedend kleef je eraan. Een net geweven spinnenweb. Elke herfst gebeurt het wel. Draden in je gezicht, op je haren.

Met dauwdruppels behangen. Zilver glanzend in een waterig herfstzonnetje. Ongerept en frêle. Waarlijke meesterwerkjes. Afnokken met dat droefgeestige gedachtegoed in m’n hoofd.

Maximaal genietend van de nazomer. De grasmat gekortwiekt, aangeharkt en het blad opgeveegd. Een vreugdeloze tuin achterlatend, ontmanteld door Moeder Natuur.

Gesponnen draden nu nog heen-en-weer wiegend. Zachtjes bewogen door een briesje. Tot de najaarsstorm ze definitief wegvaagt. Treurig stemmende plaaggeesten, opbergen!

Vliegensvlug

Op naar Faro, een koersvaste bestemming. Ingecheckt, snel weer helemaal gesetteld. Slenteren over het strand of nu maar eens bovenlangs. Oorverdovende stilte, behalve de aanrollende golfslag. Enkele schreeuwende meeuwen, vlakbij. Zoemende insecten en fluitende vogels. Af en toe geritsel, door het gras en kreupelhout.

Een imposant vergezicht. Vanaf majestueuze rode rotskliffen. Doorkliefd door ingeslepen barrancos. Geelwit zand op Praia da Falésia, daar beneden. Die uitbundig schijnende zon. Boven het wolkenloos, intens blauw hemelgewelf. In contrast met de donkerblauwe oceaan.

Terugdenkend aan die fraaie zomerse expositie. Benieuwd naar de volgende Open Stal. Gedachteloos vooruitblikken naar 2017. Bem-vindo a Portugal, met hervonden optimistisch sentiment. Bevrijd van overpeinzingen vol spinrag.