• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst
Portugal Portal

Portugal Portal

Online magazine over wonen, werken en genieten in Portugal

  • Wonen & Werken
  • Natuur & Ontspanning
  • Eten & Drinken
  • Cultuur & Maatschappij

Zelfportret

4 juli 2019 door Robert Steur Reageer

Teruggekeerd na de seizoenswisseling. Het pad aflopend los ik hem in. Die belofte aan mijzelf. Het verschil met novemberweer dringt zich op. Vandaag is niet zomaar een dag.

Een echte seizoenstart zonder mysteries. Ach en dan die blauwe hemel. Soms volledig onbewolkt en het licht zo vlijmscherp. Langslopend voor het overvolle terras. Een penetrante geur hangt in de lucht.

Van gebakken ui en sigarettenrook. Uit de luidsprekers klinkt een oud nummer. Zestiger jaren, vorige eeuw. Van Woodstock-festival, hippietijdperk tot tegencultuur.

Dat treinspoor in de schreeuwende leegte. Foto Robert Steur

Terugblik

Donkerte daalt neer als een loodzware vuist. Dwaas om onder dit gesternte het pad af te lopen. Niet alleen heen, onder de toenemende duisternis.

Bovendien weer terug vanuit Praia do Barril. Maar dan in ’t pikkedonker. Van uitstel komt echt geen afstel, beloof ik mijzelf. Seizoenseinde, aan alles te merken.

Parkeren in een lege straat. Door bomen overschaduwd. Onder de vervagende kleuren van het novemberlicht. De lucht doordrenkt met geuren van kille regen.

Optimistischer gezegd, een zonnige, frisse namiddag. Behalve als de hemelse vuurbal zich achter de wolken verschuilt. Het water klotst, opgezweept door de wind. Die aantrekt over de lagune.

Drang

Tegenwoordig een tweede natuur, lijkt het wel. Dat gewoontegebaar overal om ons heen. Een arm omhoog, het mobieltje in de vuist geklemd. Zo ver mogelijk van je afhouden. Afdrukken en onmiddellijk controleren. Met een kritische blik of het resultaat bevalt.

Onafzienbaar zover het oog reikt. Dat treinspoor in de schreeuwende leegte. Het wandelpad naastliggend. De schemering gumt het streepje uit. Dat de ieler wordende horizon markeert.

In het midden van de verlatenheid van Parque Natural da Ria Formosa. Lege banken vullen de wachtruimte. Verderop voorbij de brug. Gedomineerd door totale eenzaamheid.

Een zonnestraal verspreidt licht in elke richting. Met een vage belofte aan warmte. Als bescherming tegen de ijskoude wind die over het water blaast.

Mijmerij

Je moet er wel van houden. Telkens weer die confrontatie aan te gaan. Met je digitale eigenste-ik-maaksel. Bij sommigen wel tig-keer per dag. Kennelijk nooit klaar ermee. Met die onbedwingbare ‘selfie’-aanvechting.

Droefgeestig dat liedje van Tim Hardin: “How can we hang on to a dream”. Wat een drukte. Kijk, daar bij Cemitério das Âncoras. Net als rondom elke willekeurige cultuurhistorische bezienswaardigheid in de wereld. Spekkie, voor wie z’n zelfzuchtige fototrekjes compleet wil uitleven.

Reuze geschikt om vast te leggen. Zo’n ultiem fotogeniek plaatje. Met de ankerbegraafplaats op de achtergrond. Cinematografische hoogstandjes, maar niet heus. Eerder eenheidsworst zulke kiekjes.

Cemitério das Âncoras. Foto Robert Steur

De weemoedige klanken en zelfs de liedtekst. Ze sluiten moeiteloos aan bij mijn stemming. Julien Green schreef een prachtige tekst. Zo treffend bij dit moment en daarom vermeldenswaard.

Lyriek

Ik wandel in mijn verleden,
mijn verleden dat zo kort en mooi was,
de stralende jeugd die niet langer dan
een paar dagen lijkt te hebben geduurd.

Bij de waterlijn een verliefd stelletje. Beiden zo mooi en jong nog. Zij staat in een pose met armen wijd uitgespreid. Als van een gedistingeerde waadvogel. Haar glimlach kan een warme zon laten schijnen. In een stikdonkere winternacht.

De gedachte treft mij als een mokerslag. Jonge mensen vinden het niet interessant. Laat staan reuze bewonderenswaardig. Om te horen dat jij uit het stenen tijdperk stamt. Tim Hardins refrein versterft in de achtergrond.

De ijskoude wind die over het water blaast. Foto Marion Kok

Sentiment

“How can it really be the way it seems”. Overweldigd door die luchtige toonzetting van jeugdige passiviteit en overmoedigheid. Toen leeftijd geen spoor van twijfel wist op te roepen.

Naderbij komend zie ik de geliefden. Hun hoofden innig bij elkaar. Breedlachend kijken ze naar het telefoonschermpje. Waarna de jongen afdrukt. Gelukt, alweer zo’n perfect zelfportret.

« Wijn van de doden
De ontdekking van Ellen van Herk »

Categorie: Cultuur & Maatschappij, Natuur & Ontspanning Trefwoorden: column, selfie

Over Robert Steur

Opa van Ilian, Boyd, Senn en Fenn. Wordaholic, golfgek en Portugal-junkie. Een klik met dit prachtige land. De andere oma en opa van onze kleinzoons wonen in de Alentejo. Genoeg inspiratie om stukjes over te schrijven. "Benieuwd of mijn columns aanslaan. Ach en zo niet. Een beetje hersengymnastiek kan geen kwaad". Robert publiceert zijn Portugal-columns ook op zijn eigen blog: Woordenbrei.

Lees Interacties

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook leuk om te lezen

Blik over de waterloop omringd door weelderige vegetatie
Lunchtijd
Starend
Het zonlicht in een zuilengalerij tekent een fraai perspectief
Perspectief

Primaire Sidebar

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

en ontvang elke week gratis de nieuwste artikelen over Portugal in je mailbox.

Aanmelden

Zoek je iets?

Schrijvers gezocht

Zin om iets te publiceren op deze website? Neem contact op.

Trefwoorden

accommodatie Alentejo Algarve Aveiro Beiras boeken boekrecensie bosbrand Coimbra column Corona cultuur dagboek dieren economie emigratie emigreren fado feest gastronomie geloof geschiedenis kunst land Lissabon literatuur milieu muziek natuurpark Noord-Portugal Porto recept reizen sport steden taal taalweetjes toerisme traditie Trás-os-Montes verbouwen volksgebruiken wandelen werken wijn

Recente reacties

  • Kees van der Klauw op Boswachter Kees – de hop: “Dank je Hanneke ik maak er veel werk van om de best mogelijke foto te maken, daar kan soms veel…”
  • Kees van der Klauw op Boswachter Kees – de hop: “Ik kan me geen aangenamere wekker voorstellen Ton als je regelmatig hoppen in je omgeving ziet is dat een teken…”
  • Ellen Damen op Het gedenkteken: “Echt Betty, volg jij me op de voet? Wat een leuk idee… liefs”
  • Josephine op Het gedenkteken: “Wat een aandoenlijk verhaal, Ellen. Ik stel me voor de plek waar het is gebeurd, want ben veel in Zambujeira…”
  • Ellen Damen op Het gedenkteken: “Echt waar, volg jij mij op Portugal Portal? Wat leuk! liefs”

Footer

  • Home
  • Over Portugal Portal
  • Alle artikelen
  • Archief
  • Schrijvers
  • Privacy
  • Cookie policy
  • Contact

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

en ontvang elke week gratis de nieuwste artikelen over Portugal in je mailbox.

Aanmelden

Portugal Portal

is een initiatief van
Winy Schalke
Arganil – Portugal
+351 91 41 28 590
mailportugalportal@gmail.com

  • E-mailadres
  • Facebook
  • Instagram

© 2021 · Website gemaakt door Alva Design