Het is warm. En niet een beetje warm — van dat soort hitte waarbij je je afvraagt waarom keukens überhaupt nog bestaan. Boven de 30 graden (zoals vrijwel elke dag hier in Noord-Portugal) merk ik dat mijn eetlust net zo verdampt als het laatste beetje ochtenddauw. Koken? Vergeet het. Boodschappen? Mwah. maar dan ineens… rommelende maag. Blijkbaar moet er toch íets in.
Wat dan werkt? Naar het dichtstbijzijnde restaurant strompelen en daar de koelste lunch van Portugal bestellen: salada de polvo
🐙 Waarom polvo m’n zomerse redder is:
- rijk aan eiwitten, dus ik blijf scherp en voldaan zonder foodcoma.
- weinig koolhydraten, wat fijn is als je je al kleverig en opgeblazen voelt.
- bomvol mineralen en vitamine B12, voeding voor m’n zenuwen (altijd handig in een nieuw land).
- licht verteerbaar, zolang je niet doorschiet met bonen of aardappels.
En het mooiste? Met een frisse salade erbij (sla, tomaat, paprika, zwarte olijven) is het gewoon een complete, kleurrijke lunch. Koud, knapperig, voedzaam. klaar.
🧊 Koken? Hoeft niet. Eten? Moet wel.
Ik koop ‘m kant-en-klaar in de supermarkt (vaak ingevroren maar top van kwaliteit), of ik bestel ‘m buiten de deur. Wat citroen, peterselie, een kneep olijfolie en een beetje knoflook — meer heeft mijn lijf op zo’n dag niet nodig.
Dus ja, zelfs als ik geen trek heb, weet ik: polvo it is.
💬 Eet jij weleens inktvis? Of is dat zo’n “nee dank je”-dier voor jou? Laat het me weten!
Oi, kijk eerst ’s naar “My teacher octopus” dan vraag ik me af of je nog zo lekker zit te smullen van dit recept. Alle respect voor je stukje Liesbeth, maar sommige dieren kun je beter vervangen door iets anders ….. mijn bescheiden mening. Tudo bom para ti
Hai Liesbeth,
Als je in Portugal woont, kun je bijna niet heen om het eten van polvo. Het meest bekend in de Portugese keuken is polvo à lagareiro, een gerecht met o.a. Octopus, olijfolie, aardappelen en groente. Hier in de buurt (Sever do Vouga) is het één van de topgerechten, heel bijzonder.