Nucleus accumbens

“Net zo plezierig als een hapje chocolade” kopt het AD, boven een artikel van Christy Dollen: “Ben jij een chocaholic? En krijg je een lekker gevoel van het eten van chocolade? In plaats daarvan kan je net zo goed foto’s op sociale media plaatsen en genieten van de likes.”

Een genoeglijke zit, aan de Vinho Verde op Monte da Afeiteira. Het huis vol familiebezoek. Gezelligheid is troef bij oma Rita en opa Dick. Afsluitend een gezamenlijke lunch in Nave Redonda. In Portugal is het familieleven heel belangrijk. Samen uit eten hoort daar vanzelfsprekend bij. Uitstekende traditie. Met de auto ernaartoe. Het gangbare vervoermiddel.

Breinimpuls

Christy laat neurowetenschapper Roeland Dietvorst aan het woord. “Vooral de nucleus accumbens wordt volgens het onderzoek geactiveerd als tieners zien dat zij en hun posts leuk gevonden worden door anderen. Dit deel van het brein wordt ook wel het beloningscentrum van het brein genoemd. En hoe meer likes, hoe groter de beloning.”

Vrolijkheid

Onze kleinzoon Fenn, parmantige charmeur. Trekt de aandacht in Restaurant Mira Serra. Blond haar, groene ogen. Een verleidelijke glimlach. Nummer een bij de Portugezen, dol op kinderen.

Hij steelt de show. Bij dat schattige meisje en haar ouders. Haar Pai keek al te diep in het glaasje. Mãe, is duidelijk boven haar theewater. Een echte fan, die graag knuffelt. Een kleuter, al bijna zes jaar. Fenn vindt ’t maar niks.

De vader probeert het joch te vangen. Mispoes, Fenn die eigenzinnige dreutel is watervlug. Oeps, de stoel schiet onder hem vandaan. Daar ligt ie, die arme Pai. Hilariteit valt hem ten deel. Vooral zijn vrouw schatert, klaterend de toonladder op. Beduusd krabbelt hij overeind, terwijl het gelach verstomt.

Egostrelend

“Dit onderzoek is het directe bewijs van waarom we zoveel tijd spenderen op sociale media, waarom we dwangmatig foto’s en statussen posten. Een like is een compliment, een digitaal schouderklopje”, vervolgt de hersenonderzoeker.

Een hartje op Twitter, een whatsappje met een duimpje omhoog. Na een van mijn gastartikelen. Die ik sinds enige tijd met graagte post. Zeker, het prikkelt je zelfbewustzijn, zodra iemand je ’t laat weten. Dat je niet-onverdienstelijk stukjes schrijft.

Ja, ja, uw wetenschappelijke bevindingen, beste mijnheer Roeland Dietvorst. Die gaan beslist niet alleen op voor tieners, hoor!

Aarzeling

Minder galante chauffeurs, ze staan erom bekend. Portugezen zijn zachtaardige mensen. Alleen niet achter het stuur. Houd er rekening mee als je zelf rijdt, las ik. Ze tonen een improviserende rijstijl. Eufemistisch uitgedrukt. Alcohol bij het eten is standaard in Portugal. Vooral na de lunch op zondag. Een gewaarschuwd mens …

Aanvankelijk met enige schroom. Waarom zou ik ermee beginnen, welbeschouwd. Een gastartikeltje schrijven op Portugal Portal. Ach, als je maar genoeg affiniteit hebt. Met ’t onderwerp of thema in kwestie. Portugal-freak of niet. En, uiteraard tijd en zin om woordjes aan elkaar te breien.

Ten overvloede, misschien nog wel bemoedigende reacties. Wat wil je ook, logisch toch, mijnheer Dietvorst. Dan maakt ie overuren, mijn nucleus accumbens.